De Specialized S-Works Sl 2

Een paar weken geleden heb ik een nieuw fietskader gekocht, althans een bijna nieuw.
Het is een Specialized S-Works Sl 2 maat M geworden in de SAXO-BANK kleuren.
Ik heb hem via marktplaats gevonden, en het kader is nog maar een goede 6 maanden oud.
De jongen waar ik hem van gekocht hebt, heeft al weer een SL 3 besteld, maar een maatje S.
Ik had de indruk dat hij het frame ook wat aan de grote kant had gekocht.
De man is maar 1.70 m dus een S zal hem zeker beter passen.
Begrijp echter niet dat zijn fietsenmaker hem dit frame verkocht heeft maar niet getreurd, ik ben er goed mee.
Het garantiebewijs en aankoopbon zaten er bij, voor het frame en zadelpen heb ik €1400,- moeten neer tellen.
Nieuw koste het frame €2800,-
Natuurlijk heb ik al mijn materiaal overgezet, met de Record groep is het denk ik de perfecte combinatie.
Ik denk wel dat de fiets iets zwaarder is als met het Scott frame maar het zal niet echt veel schelen.










Inmiddels heb ik me weer ingeschreven voor de ultieme uitdaging “Le Marmotte 2010”.
Vandaag heb ik tevens ons verblijf geboekt op de camping A La Rencontre du Soleil.
Hier hebben we dit jaar ook gestaan, en we waren dik tevreden.
Mooier kan je niet zitten, deze camping staat werkelijk aan de voet van de Alpe d'Huez.
Van hier uit zit je ook centraal voor verschillende ander beklimmingen.

Gisterenavond kwam ik Angelo Roelandt zijn vader nog tegen hij fietste ook van zijn werk en klaagde over het lampje op zijn fiets dat het niet meer deed.
Toch belangrijk dat je verlichting in orde is zeker met deze donkere dagen, wellicht heeft hij het vandaag weer gefikst.

Kalender 2010

Hallo Allemaal,

Even weg geweest van het blog maar hier ben ik weer!

Na de deceptie van de Marmotte, heb ik weer voldoende moraal om voor het winter seizoen en het nieuwe wieler seizoen er lekker tegen aan te gaan.
Natuurlijk ben ik na de Marmotte wel blijven fietsen, training met de Nieuwelingen en woonwerk.
Hier onder zie je de Cyclos die ik in het nieuwe Seizoen ga rijden.

20 maart
Omloop Passage Fitness (Gent)

3 april
Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen en mtb'ers (Brugge + Ninove)

17 april
Peter Van Petegem Classic (Oudenaarde)

8 mei
Grinta! Challenge (Tournai)

23 mei
Tilff-Bastogne-Tilff (Liège, Tilff)

3 Juli
Le Marmotte

4 september
Würth Classic (Turnhout)

Wellicht geven de bovenstaande Cyclos voldoende stof om te schrijven, maar natuurlijk blijf ik berichten over het winter seizoen.

Groet,

Erik

Le Marmotte 2009, 174.5 Km 10 uur 11 min. (Zilver).

Wat als een mooi streven begon, eindigde in een klein persoonlijk drama.
Een periode van zeven maanden voorbereiding voor de Marmotte ging in rook op.
Ik zal maar zeggen “een illusie armer maar een ervaring rijker.”
Om 05:00 hr. Ging de wekker, ik had lekker geslapen en stond fris en fit op.
Mijn vrouw en mijn zwager (de Speerwerper) stonden ook op en even later zaten we met zijn drietjes aan het ontbijt.
Er waren pannenkoeken gebakken, waarvan er 2 met jam en banaan belegd waren, ze smaakten mij goed, deze ochtend geen koffie, maar een bidon met kolhydraten.
Het beloofde prachtig weer te worden, dus alleen mijn mouwstukken aangedaan en geen windjackje.
Met Angelo en zijn schoonvader (Johan) had ik afgesproken om 06:10 hr. Te vertrekken van de camping om de gebroeders Oberie op te halen.
Mooi op tijd waren we bij de start en rond 07:00 hr. Zou het startsein gegeven worden echter werd het wat later, ik heb begrepen dat er nog iemand afgevoerd zou zijn naar het ziekenhuis.
We wensten elkaar veel succes en om 07: 15 werd de karavaan in gang gezet en de vaart zat er gelijk goed in.
Richting de stuwdam ging de kilometriek richting de 50 km/uur. Ik hield goed links om zo behoorlijk wat renners in te halen, Angelo en Angelo zag ik af e toe in de verte rijden zij reden wat harder.
Aangekomen bij de stuwdam ging het even omhoog en zo verder naar de aanloop van de Col de Glandon.
De benen voelden prima aan en mijn moraal was opperbest, als snel merkte ik dat mijn hartslag vrij laag bleef en mijn ademhaling perfect in balans was, geen probleem dus.
Deze lage hartslag zou later een bron van frustratie worden, dit kan je zien in de Polar grafiek.
Ik werd regelmatig ingehaald door renners, maar liet me niet verleiden om mee te gaan, dit zou alleen maar resulteren in een overzetting.
Het verzet wat ik trapte was 39/27 dus ik had nog een 28 achter de hand.
Moet wel zeggen dat het verleidelijk is om de 28 te schakelen maar ik wou dit nog niet doen zo vroeg in de strijd.
Mijn rug begon wel wat op te spelen en besloot een Nurofen te nemen, echter de pijn bleef aanhouden maar werd niet erger.
De top bereikte ik op 02:01:30Op de col de Glandon stonden mijn vrouw en de speerwerper (Marc), Angelo zijn gezinnetje en schoonmoeder stonden er ook.
Ik werd opgevangen door Marc, hij voorzag me van twee nieuwe bidonnes en wat eten, mijn bril liet ik bij hem achter, de bril zat al vol met opgedroogd zweet en belemmerde mijn zicht.
De afdaling verliep vlekkeloos, en nam de tijd om een banaan te eten en wat te drinken.
Op het vlakke richting de Telegraph werd er flink door gereden en was het een beetje vechten voor je te handhaven in de kop van de groep, zelf nog wat kopwerk gedaan en werd netjes afgelost door wat medestrijders.
Tijdens het begin van de Telegraph wil ik graag wat ritme in het klimmen brengen, maar kreeg mijn hartslag niet omhoog, hierdoor begint voor mij het stampwerk, ik ga nu toch 39/28 rijden.
De 28 heb ik na het beklimmen van de Alpe D’Huez op woensdag bij de plaatselijke fietsenmaker laten steken, een 29 was niet meer beschikbaar helaas.
Ik zie mannen, vrouwen, kinderen en bejaarden mij met gemak voorbij pedaleren, in mijn gedachten vervloek ik ze stuk voor stuk, maar eigenlijk dien ik mij zelf te vervloeken, waarom heb je net als hun geen compact crankstel geplaatst (34/50), “nee dat is voor Jannette,” ik ben natuurlijk een echte coureur en vergelijk me met een beroepsrenner.
Wat ben ik verschrikkelijke naïef denk ik bij me zelf, dit is het moment dat ik begin te realiseren dat het een slijtageslag gaat worden.
Na 4 u en 25 min. bereik ik de top van de Telegraph nu een kleine afdaling en vervolgens staat de Galibier op het menu.
Niet wetend wat dit mij zal brengen, begin ik er maar aan de hartslag blijft maar zakken en ik kom amper boven de 150 slagen uit.
Met een blik op oneindig ga ik verder met afzien de rugpijn is nu verergerd en ik begin kramp te voelen aan de binnen kant van mijn dijen.
Ik kijk naar boven en zie de renners ver boven mij op de slinger weg rijden daar moet ik nog naar toe, het is verschrikkelijk warm en ik drink veel.
De kramp wordt erger en 4 km voor de top moet ik van mijn fiets, ik schreeuw het uit van de pijn, tevens schiet door mijn gedachte ik ga dit niet halen.
Na even te recupereren trekt de kramp wat weg en ik vervolg mijn weg, vreemd genoeg blijkt de kramp weg maar aan de top schiet het er weer flink in.
Ik zie Angelo zijn vader en moeder staan en ze vangen mij op, ik ga op de grond liggen en verrek van de pijn, ik probeer recht te staan maar zak gelijk weer op de grond de kramp is verschrikkelijk.
Ik denk aan opgeven, maar door de bemoedigende woorden van Angelo zijn Pa en Ma overweeg ik mijn tocht voort te zetten.
Ik wordt even in een stoeltje gezet en de benen ontspannen zich enigszins, ik drink een bidon leeg en krijg 2 nieuwe bidonnes en wat repen.
Ik neem een beslissing, ik ga door!
Ik wordt weer op mijn velo geplaatst en begin aan de afdaling, het is een lange afdaling die draagt tot eigenlijk aan de voet van Alpe D’ Huez.
Op het eind van de afdaling komen we aan de splitsing van Les duex Alpes, hier rij ik in een groep van een veertigtal renners, allemaal netjes achter elkaar.
Ik wordt voorbij gestoken door een renner op leeftijd, die zich parmantig op kop van de groep zet en het tempo flink opschroeft, op dat moment rij ik in achtste positie.
Een paar seconde later komt de iet wat oudere renner op kop naast de weg in de goot en ketst tegen de bergwand aan en wordt over de weg gekatapulteerd en beland in de berm.
Er wordt even gekeken, maar iedereen rijd door, ik twijfel nog zal ik mij nog ontfermen over de onfortuinlijke man? maar rij ook in een soort roes door.
Aan de voet van de Alp voel ik me wat beter, ik realiseer me wel dat de streeftijd van 7 a 8 uur al lang niet meer haalbaar is, er zijn inmiddels 8 u en 4 min. verstreken.
Ik begin aan de laatste 16 kilometer, het worden de zwaarste kilometers uit mijn fiets carrière.
Het wordt kruipen, slepen afzien bij de beesten, wederom trek ik in kramp tot achter mijn oren, ik moet van de fiets.
Bij water dat van de bergwand stroomt steek ik mijn kop onder het frisse water, dit verkoelt enigszins, het is 33 graden en het water op mijn gezicht en de doordrenkte fietskleding verdampt binnen een paar minuten.
Mijn hartslag krijg ik niet hoger meer dan 140, mijn lichaam protesteert heftig en staat op het punt van breken, maar mijn verstand wil niet opgeven.
Ik denk aan allerlei dingen, die ik niet op mijn blok kan schrijven, het lijkt of ik koorts heb en ijl verder in gedachten.
Bocht 2 hier moet de fotograaf toch staan? Shit het is bocht 4 ik kan wel janken.
Bocht 1 nog even van de fiets de kramp is ondragelijk, nu gaat mijn GSM ‘met Erik’ ‘met Marc waar zitte gij?’ ‘net voor bocht 1’.
Bemoedigende woorden van Marc doen mij weer even bij mijn positieve komen, ook de gedachte dat mijn vrouw op mij staat te wachten sterken mij. Ik druk de GSM uit.
Ik zie overal mensen wild brakend en geheel uitgewoond aan de kant van de weg liggen, voor hun is het wellicht nog erger dan voor mij en met die gedachte pak ik het Carbonnen ros uit de berm en stap weer op.
Er staan veel mensen langs de kant om iedereen aan te moedigen en ik kan zeggen dat het me helpt de laatste kilometers te overbruggen.
Eindelijk ben ik boven en zie het tunneltje waar ik nog redelijk door ga, nu nog even en je bent er Erik.
Ik hoor muziek en zie de tijdregistratie matten op de weg liggen waar ik overheen sukkel, druk de polar af 10 u en 11 min.

Mijn vrouw vlieg ik in de armen en laat even mijn hoofd op haar schouder rusten, Marc slaat een arm om mijn schouders en feliciteert me.
Zelf ben ik blij dat het achter de rug is maar ook teleurgesteld met het resultaat, de foto zegt genoeg denk ik.
We gaan snel naar de tent waar je hersteldrank kan krijgen en ik kiep me er gelijk mee vol.
Droge kleren aan en Marc en ik gaan de tijdtransponder inleveren, tevens gaat Marc nog even in de rij staan voor het zilveren Diploma.
Ik moet zeggen dat we verder een heerlijke week hebben gehad en dat ik niet mag vergeten dat het ook vakantie was.
Volgend jaar ga ik weer een poging wagen en hoop dan dat het beter zal gaan.
Op deze Yout Tube link staat een mooie impressie van de Le Marmotte 2009
http://www.youtube.com/watch?v=dRCmO8lsUp4

Tilff Bastogne Tilff startnummer 10855

De volgende tocht " Tilff Bastogne Tilff" deze heb ik gisteren 31 mei gereden.
Op zaterdag ben ik met mijn madame vertrokken naar Chaudfontaine, alwaar ik een overnachting had geboekt in het Château “des Thermes”. http://www.chateaudesthermes.be/NL/onthaal.html
Een aanrader als je van rust en comfort houd.
Om 15:00 hr. stonden we op de parkeer plaats van het Château, mijn madam sprak verontwaardigd
‘wat is dit?’ ik had haar namelijk wijsgemaakt dat we zouden overnachten in een formule 1 hotel. Ze was uitzinnig, dit had ze niet verwacht.
Na het inchecken en het verkennen van de kamer, moest ik nog even naar de auto, zo had ik Mariette even wijsgemaakt.
Ik ben gelijk naar de balie gegaan om een extra nacht te boeken, het zou maandag perslot van rekening 2de Pinksteren zijn en we waren allebei vrij, ik had dit ook laten weten aan onze kinderen dat dit mogelijk zou zijn en dat ze niets tegen hun moeder mochten zeggen.
Bij de Balie liet ik weten dat ik mijn vrouw met een extra overnachting wilde verassen, ‘pas de problème’ liet de vriendelijke madame achter de balie mij weten.
Echter de kamer waar we nu op gereserveerd hadden was niet 2 nachten beschikbaar, dus moesten we verkassen, ‘pour moi pas de problème’ liet ik haar vriendelijk weten.
Vervolgens ging ik met de receptioniste naar de kamer waar mijn vrouw al druk doende was met het uitpakken van de tassen, ze keek op en was verast, ik vroeg haar ‘wat zou je er van vinden dat we een extra nachtje zouden blijven?’ ‘ja maar kan dat? En wat met de kinderen?’ ’geen probleem is allemaal geregeld’. Liet ik haar weten.
Na het verkassen zijn wel lekker aan het zwembad gaan liggen, het zwembad had een temperatuur van 30 graden, kortom fantastisch, de bikini’s van mijn vrouw had ik ook stiekem mee genomen dus ook dit was geen probleem.
Op het terras bij de pool, hebben we nog wat lekkers gedronken, Mariette lekkere witte wijn en ik een grote bruine Leffe .
Rond een uur of zes zijn we naar de kamer gegaan om ons gereed te maken voor het avond eten, wat we ons goed lieten smaken, een extra fles CHÂTEAU CHANTE ALOUETTE 2001 Soldaat gemaakt.
Na het eten hebben we nog een lekkere wandeling gemaakt, in het park en vervolgens naar onze kamer gegaan.
De nachtrust was echter verschrikkelijk, ik kon de slaap niet vatten en de wekker ging om 5:30 uur af.
Na het ontbijt, wat extra voor mij verzorgd was, maakte ik me klaar voor vertrek , de fiets lag al in de auto en het was maar 12 km rijden naar de start.
Na hier en daar de weg gevraag te hebben, kwam ik op de plaats van inschrijving, ik ging om mijn start bewijs en vervolgens ben ik van start gegaan.
Om 06:057 uur ging het van kiet, de benen voelden goed tot zeer goed aan, echter het was wel fris.
Tijdens de tocht die door het prachtige landschap verliep, kwam de eerste bevoorrading en heb ik mijn bidons gevuld, eten had ik voldoende mee.
Tevens kreeg ik nog even mot met een Duitser, terwijl ik mijn fiets even tegen een dranghek zette liep deze übermensch tegen mijn fiets, waarvan hij dacht dat hij in de weg stond, deze Mensch begon gelijk van zijn edelendelen te maken en gaf mij een trap tegen mijn schenen tevens kreeg ik een waterval van verwensingen naar mijn hoofd geslingerd, natuurlijk was ik hier niet van gediend, mede door het feit dat ik ook Joods bloed door mijn aderen heb lopen en dit bloed begon als een gek in mij te koken, na deze meneer even een duwtje gegeven te hebben wist ik mij toch goed te beheersen en dacht, ‘ik mag lijden dat je 4 lekke banden krijgt vandaag.’
Voorts zette ik mijn tocht verder, maar het begon na kilometer 100 wel zwaar te worden, het gaat daar gestaag omhoog en ik had een beetje het gevoel dat er weinig afdaling volgde.
De wind blies strak uit het zuiden, in mijn nadeel, maar met de gedachte dat het keerpunt in Bastogne lag dacht ik, ‘op de terugweg heb ik hem lekker mee.’
Ik begon het alsmaar zwaarder en zwaarder te krijgen en in sommige groepjes moest ik zelf lossen, kortom ik zakte door het ijs en aangekomen in Bastogen was de wind gedraaid naar het noorden, mooi kl... zeker als je niet lekker zit.
‘Waar ligt dit nu aan’ dacht ik bij mezelf (ik heb goed getraind, goed gegeten alleen weinig slaap? Of gewoon een slechte dag?) nee Tilff Bastogne Tilff het is gewoon een hele zware Cyclo.
Kort gezegd het werd een lijdensweg, blijven eten en drinken eigen tempo rijden dat was nog het enige wat door mijn hoofd speelde.
Op de laatste bevoorrading kwam ik Wout Neyt tegen, hij was samen met nog wat mensen uit mijn woonplaats ook gestart aan de cyclo, ik moet zeggen dat ze er nog goed uitzagen, wat ze van mij wellicht niet konden zeggen.
Nu weet ik niet welke afstand ze gereden hebben, daar ik snel even gedag gezegd heb en mijn weg weer vervolgde.
Nu nog 20 km en natuurlijk de gevreesde La Redoute, bij het begin van de klim kreeg ik tot overmaat van ramp nog kramp, aan de binnenkant van mijn rechter boven been.
Rustig ben ik naar boven gereden en zonder voet aan de grond te hoeven zetten kwam ik boven.
De kramp verdween geleidelijk en kon de laatste kilometers zelf nog redelijk doorrijden.
Bij de aankomst stond de teller op 231,6 km en had ik 9 uur en 6 min. op de fiets gezeten, echter moest ik nog een flinke klim maken naar de inschrijving, hier ging echt het licht uit.
Met een slakke gang ging ik naar boven, snel mijn kaderplaat ingeleverd en hup naar de auto.
Fiets ingeladen en naar het hotel, daar lag mijn madame lekker aan het zwembad en was inmiddels lekker bij gekleurd en deed me gelijk denken aan het liedje (vandaag is rood, de kleur van jou huid) in plaats van jou lippen (Marco Borsato).
Terug kijkend op het gehele weekeind hebben mijn vrouw en ik heerlijk genoten.
We gaan zeker nog eens terug.

Grinta la Tournay startnummer 3327

Een tijdje geen inspiratie gehad om een stukje te schrijven, dit heeft denk ik te maken met het reguliere patroon van woonwerk en het vaste trainingpatroon.
Op 2 mei heb ik de Grinta la Tournay gereden een tocht over “zo gezegd 150 km” echter bij aankomst had ik 146,9 km op de teller, de tijd was 5 uur en 21 min.
Gemiddelde snelheid dus 28 km/u.
Ik moet zeggen dat de tocht vrij goed te doen was, echter ik had de week er voor hard getraind en de dag voor de Grinta maar 1 dag gerust.
Dit heeft mij een beetje de das om gedaan, ik begon al met zware benen en dat is eigenlijk niet meer over gegaan.
In vergelijk met de Ronde van Vlaanderen voelde ik mij slecht, het ging voor geen meter.
Tijdens de rit heb ik veel alleen gereden, dit doordat ik groepjes terecht kwam die te zacht reden voor mijn gevoel, dus je weet wel telkens alleen naar een volgend groepje rijden.
Nou dat heeft mij natuurlijk ook een beetje de nek om gedaan.
De tocht was goed georganiseerd, goede verzorging en duidelijke bewegwijzering.

13de duurtraining 3 uur 14 min 106 km

Gisteren een rondje kust.
Het was prachtig weer en er was weinig wind, dus een mooie gelegenheid om eens te kijken hoe ver het staat met mijn kracht en duurvermogen.
Vertok ik uit Sas om kwart voor één richting Terneuzen na een kleine opwarming ben ik het tempo gaan opvoeren en heb geprobeerd dit vast te houden ook tegen de wind, wat natuurlijk meer inspanning koste.
De benen voelden goed aan en heb dus ook wat zwaarder gereden 53 / 17 en soms 16.
De snelheid heb ik tussen de 34 a 35 km/u kunnen houden wat resulteerde na 106 km in een gemiddelde van 33.1 km/u. de hartslag hoog in D2 maar wel constant.
Mijn Polar borstband met sensor is ook binnen gekomen en alles werkt weer naar behoren.
Even een test gedaan met de oude sensor op de nieuwe borstband en ook dit werkt dus weer perfect.
Met andere woorden ik had beter een losse borstband van 15 euro besteld, dan het complete set van 48,- euries
Ik heb de tip aan Angelo door gegeven omdat zijn Polar borstband de zelfde kuren heeft als die van mij en hij gaat ook eerst maar eens een nieuwe borstband kopen, een sensor kan altijd nog.
Vanmiddag gaan Angelo, een collega van hem en ik een rondje fietsen, we weten nog niet wat we gaan doen specifiek trainen of gewoon souplesse, we zien wel het is prachtig weer dus dit komt helemaal goed.
Morgen hou ik rust, omdat zaterdag de Cyclo Tournai op het programma staat 150 km door het Graafschap Henegouwen.

Ik krijg 16 hellingen voorgeschoteld en heb eigenlijk geen idee hoe zwaar ze zijn ik heb namelijk de route nog niet verkend.
Maar met de huidige conditie zal het wellicht geen probleem zijn.

2de tijdrit naar het werk 38.7 km/u

Gisteren weer een testje over 14.4 km. Naar het werk toe.
Wind kwam uit het ZO 4 en dus in mijn voordeel.
Ik heb er 22 min 22 sec over gedaan, gemiddeld 38.7 km/u weer iets beter dan de eerste test over de zelfde afstand.
Ik moet zeggen dat ik het leuk vindt, als de weersomstandigheden het zelfde zijn, (met namen de wind) om tijd te verbeteren, maar je moet wel rekening houden met het verkeer.
Vandaag met de auto naar het werk, dus rustdag.
Maandag en dinsdag, met de fiets naar het werk.
Als het weer redelijk is ga ik komende week weer eens naar de Ardennen.

Test 14.8 km tijd 24.51 min.

Deze week rustig aan gedaan, alleen een beetje woonwerk.
Vandaag een kleine test over 14.8 km van af het werk, met een gemiddelde van 36 km/u. niet slecht.
De wind was zwak uit het NO en blies in mijn voordeel.
Mijn Borstbandsensor is stuk dus rij ik op mijn gevoel, waarbij de ademhaling een peiler is voor mij. Dit stamt nog uit de tijd dat ik zonder hartslagmeter reed.
Ik moet wel zeggen dat ik het toch mis die hart beat op het display, je geraakt er dus echt aan gewend.
Mijn gewicht is inmiddels 69 kg, maar wil er toch nog 1 kg af de kracht in mijn benen is nog altijd goed, dus wellicht kan er nog 1 kilootje af.
Meer wil ik niet op mijn gewicht inboeten, daar ik ook bang ben aan kracht te verliezen.
Vorige week ben ik naar een van mijn discipelen gaan kijken in Evergem, er was koers voor Junioren.
Jeroen Neve is zijn naam, hij reed best goed ik ben blijven kijken tot halfweg koers, daar ik weer op tijd thuis moest zijn voor de avond hap en de nachtdienst.
Jeroen rijd echt goed, steeds in de voorste gelederen maar in de laatste kilometers was er een valpartijtje waardoor hij te voet stond, dus alle kansen verkeken, toch mooi gereden.
80 km met een gemiddelde van 42 is niet slecht voor een manneke van 16 jaar.
Vandaag zou ik deze mannen weer trainen maar ik moest laat werken, waardoor ik ook weer laat thuis was, relatief natuurlijk met mijn 36 km/u.
Vorige week belde onze zoon Lorenzo (Lorry) me op mijn werk, met de vraag of ik het goed vond dat hij me kwam ophalen met de fiets, ‘voor mij geen probleem’ zei ik hem, lijkt me leuk.
Dus om drie uur stond hij uitgedost in zijn oude koerspak bij de receptie, de haarkuif in de gel, Oakley op zijn neus echter geen helm op, maar ja ik was blij dat hij er was.
In mijn hoofd dacht ik ‘ventje ik ga je de ultieme ervaring geven in het hard rijden ’ ik ben per slot van rekening al een paar maanden intensief aan het trainen.
We vertrokken aan mijn werk en ik moet zeggen dat het vanaf het werk vrij mooi wegdek is, dus je kan flink doortrekken.
Ik begon op kop te rijden en de snelheid liep al snel op tot 45 km/hr. de wind blies zacht uit het NO dus in het voordeel.
In tegenstelling tot vroeger nam hij wonder boven wonder ook over, dus we konden er de vaart goed in houden.
Ik moet ook zeggen dat Lorry al meer dan een jaar niet gefietst had, alleen maar op het snowboard heeft gestaan in de nieuwe indoor hal in Terneuzen.
Op de momenten dat hij op kop reed, kreeg ik wel in de gaten dat hij een paar enorme kieten heeft gekregen buiten vroeger toen hij nog bij de Junioren reed.
Tevens moet ik toegeven dat als ik op kop kwam, het tempo iets zakte en hij weer vrolijk overnam, op zijn veloke zit geen kilometricske dus wellicht had hij ook niet in de gaten wat de snelheid was.
Toen we Sas van Gent naderden ging de snelheid nog eens flink de hoogte in en we reden dik aan 50 per uur.
Toen ik de tijd stopte bij ons in de straat stond de tijd op 23.20 min. Een absoluut record voor mijn woonwerk.
Toch ben ik verbaast dat deze knaap na een dik jaar niet fietsen een tijdrit in de benen heeft die ongekend is, (talent?)
Op duurvermogen zou hij het natuurlijk afleggen (hoop ik!!) maar leuk gefietst met het baasje, hoop dat hij me nog eens trakteert op een lesje hard rijden.

11de duurtraining

Vandaag rondje kust weinig bijzonderheden.
106 km 3 uur 23 min benen voelden enorm goed aan.
Wel wat wind maar niet zo straf als gisteren.
De polar borstband heeft kuren en is aan vervanging toe.
Morgen rust.

Stukje fietsen met Tyler Farrar

Gisteren een korte duurtraining van 64 km gedaan.
In eerste instantie zou ik richting Zuiddorpe en Koewacht willen rijden, maar natuurlijk ging de brug voor mijn neus open.
Ik had geen zin om te wachten dus ik besloot om richting Gent en misschien wel naar Oudenaarde te fietsen.
Ik vertrok om 14:48 hr. en het was prachtig weer, wel veel wind die uit het zuiden kwam dus het eerste stuk richting Gent zou ik tegen hebben.
Het ging lekker en de hartslag in d1 gehouden, het was mijn eerste duurtraining na de Ronde van Vlaanderen (RVV) buiten de training met de Nieuwelingen en Junioren.
Ik moet zeggen dat ik de dagen na de RVV geen enkele last heb gehad, buiten dat mijn linker grote teen aan de boven zijde van het gewricht alsmaar gevoelig is, dit komt door de nieuwe SIDI schoenen, overigens aan de rechter voet heb ik geen enkele last.
Waar de ergo strip, op de punt van de schoen omklapt daar is het gevoelige punt, ik denk dat het door het metalen klipje komt ik heb hier al een kleine buiging in gemaakt maar het geeft geen soelaas.
Wellicht moet de schoen zich nog vormen aan de voet.
Aan Ertvelde zag ik een renner rijden, die ik op het gemak naderde, hij had een koerspak aan van Garmin Slip-Stream, ook zijn fiets was een FELT, ik dacht nog dit is een echte wannabe net als ik, buiten dat ik met mijn clubkleuren rij.
Toen ik naast hem ging rijden raakte we aan de praat, ik hoorde wel gelijk dat hij met een Engels accent praten.
‘Mooi weer hè om in de korte broek te rijden?’ liet ik hem weten. ‘inderdaad het is fantastic’.
Waar kom je vandaan? Vroeg ik hem. ‘van Gent maar ik woon er nog maar een paar years, you know’.
Ik stelde me even voor. ‘Ik ben Erik Cardon en kom uit Sas van Gent’.
‘O yes, ik ben wel eens langs gereden toen ik naar Hans Dekkers ging om te trainen’.
‘Ik ben Tyler Farrar’ http://www.slipstreamsports.com/garmin-slipstream-pro-team/tyler-farrar
Okay dacht ik bij mezelf ik rij hier naast de man die in Tirreno in de 3e etappe Cevendish, Boonen en nog wat grote meneren klopte in de sprint..
Maar ook de man die onfortuinlijk ten val kwam in, Milaan Sanremo , ik vroeg hem ‘hoe is het met je sleutelbeen’?
‘O het gaat weer good, maar jammer dat ik niet Parijs Roubaix mag rayden ik ben nog niet helemaal okay maar ik ga wel naar de Ronde van Italy.
‘Ga je kijken naar Parijs Roubaix?’ vroeg hij me . ‘Ja voor de t.v.’ zij ik hem . Tevens wou hij weten wie ik als kanshebbers inschatte, natuurlijk bracht ik Maaskant naar voren voor een podium plaats . ‘ik denk ook dat hij een goede change maakt maar je moet ook luck hebben’ zij hij.
We fietsten op het gemak verder en praten wat over het koersen, in mijn hoofd dacht ik rij hier toch maar naast een grote menneer, mijn dag kan niet meer kappot.
Toen we voorbij Gent waren ging ieder zijn weg , ik wenste hem good luck in Italy en ik vervolgde mijn weg richting Oudenaarde.
Toen ik om mijn horloge keek zag ik dat het inmiddels wat laat was geworden en bedacht dat ik beter om zou keren en weer terug te gaan naar ’t Sas, anders zou het te laat worden.
Zo gezegd zo gedaan, het stuk terug ging heel lekker windje in de rug, kilometer teller op en over de 40.
Om vijf uur was ik weer in de Stationstraat en stond er 64 km op de teller.
Prachtige dag met een leuke verrassing.

De Ronde van Vlaanderen

De Ronde van Vlaanderen, wat is dat? Je eigen even voelen als een Peter van Petegem, een Tom Boonen of Leif Hoste, ‘nee’ het is een gevoel dat je niet goed kan beschrijven en dat ga ik ook niet proberen.
Gisteren ochtend was het vroeg dag, het was dus om kwart over vijf uit de veren.
Na het wassen en plassen, alles in stelling gebracht voor vertrek naar Brugge, na een 40 minuutjes in de auto kwamen we dicht bij de markt waar het vertrek was, natuurlijk was de gehele markt afgezet en kon je met de auto niet meer verder.
Op een parkeerplaats heb ik me omgekleed en de benen en billen in het vet gezet, ik zag wel dat er veel renners dik aangekleed waren, dus ik twijfelde nog om met lange broek te gaan rijden maar de vooruitzichten waren, dat later op de dag het zonnetje er door zou komen, dus zag ik er van af.
Wel de mouwstukken aan, de achterzakjes van de koers trui puilde uit van het eten.
4 stukken peperkoek, 3 energierepen, 2 gelletjes en een pakje druivensuiker, in de bidonhouder zaten twee bidons met energiedrank, 3 scheppen poeder in iedere bidon.
Ik moet zeggen dat de enige angst die ik had voor deze ronde, was dat ik de hongerklop zou krijgen, of te wel de man met de hamer zou tegen komen, dit zou de eerste keer zijn dat ik meer dan 200 km zou rijden.
Natuurlijk speelt er ook in je hoofd, materiaalpech of een valpartij maar daar kan je je niet echt goed tegen wapenen, wel tegen de man met die grote moker, dus goed eten en drinken was het devies.
De voorgaande dagen heb ik ook extra op mijn eten gelet, veel kolhydraat rijk voedsel gegeten en voldoende water gedronken.
De trainingen waren in het begin van de week een keer 70 km en 110 km verder woonwerk plus op donderdag een training met Junioren en Nieuwelingen.
Dus aan de voorbereiding zou het niet liggen, die voor bereiding gaat natuurlijk veel verder terug dan afgelopen week.
Goed ik was er dus klaar voor, ik kreeg nog een dikke pakkerd van het vrouwtje met de woorden ‘veel succes en wees voorzichtig’.
Ik pakte het carbone ros, dat ik de dag er voor nog had nagekeken en gepoetst en vertrok richting de markt.
Het was een drukte van belang en het immens grote podium prijkte in volle glorie boven alles uit, daar moest ik me naar toe wurmen om mijn stempelkaart voor de eerste maal te laten piercen.
Met de gedachte boven op het podium van, morgen staan hier de vedetten liet ik alles maar even over me heen komen, camera’s, persfotograven en organisatie echt geweldig hier ligt het Belgische hart van de Ronde van Vlaanderen.
Na dat ik van het podium kwam stapte ik op en drukte om 07:15 uur op de polar, ik was vertrokken net als zo velen voor 250 km fietsen.
Eenmaal dat we uit Brugge stad waren, vormden er zich gelijk groepjes, ik was al gewaarschuwd dat er in het begin hard gereden zou worden, maar ik had me zelf voor genomen mij hier niet toe laten verleiden en de eerst helft van de tocht rustig aan te doen.
Het eerste uur reed ik in een groep dat, net iets boven de 30 km/u reed, mijn hartslag lag in D1
Het tweede uur ging het al wat harder en de snelheid zakte eigenlijk niet onder de 35 dit had natuurlijk te maken met de wind.
Er vielen wel alsmaar gaatjes in de groep en ik moest vaak weer even op de pedalen, om weer aan te sluiten.
Er reden wat Italiaanse renners voor mij, klaarblijkelijk een gezelschap, die bij snelheden van boven de 40 enorm druk waren met praten en veel plezier hadden, waardoor er een van hen al bijna op een paaltje reed, bij zijn uitwijkmanoeuvre reed hij een Belgische renner de berm in die zich nog net staande wist te houden.
Hij had er wel schik in want hij en zijn metgezellen bulderde van het lachen.
Ik dacht ik ga er maar voor rijden want dit komt niet goed.
Nadat ik mijn positie weer had ingenomen, voor de lobroeken ging de snelheid weer even flink de hoogte in en achter mij waren ze weer van hun neus aan het maken, totdat het
onvermijdelijke natuurlijk gebeurde, een gekletter en gekraak van fietsen en mensen die massaal over de kop sloegen, verschrikt keek ik even om en zag een ravage die zijn weerga niet kende heel de lobroeken groep lag op een hoop, wellicht zat er voor velen van hun de Ronde van Vlaanderen er op.
Later bij aankomst hoorde ik op de radio, dat er een Italiaan zwaar gewond was afgevoerd naar het ziekenhuis en het zou me niet verbazen als het één van hen is geweest.
Verder verliep de eerste 130 km heel goed, hierin zaten wel wat kasseistroken die ik goed verteerde, in totaal was er 27 km aan kasseien te overwinnen, ik had nergens last van en zag de volgende 120 km met veel vertrouwen te gemoed.
Bij de volgende controlepost , even een bidon gevuld bij de Isostar stand en weer verder.
Tijdens de eerste controlepost had ik even mijn polar op pauze gezet en je raad het al, vergeten hem weer aan te zetten, dus na 11,5 km viel mijn frank en vlug het knopje weer aan gedrukt, hierdoor staat de km registratie op 238,5 km echter op de mijn Polar CS 100 stond bij aankomst de teller op 251 km.
In principe moet je de polar niet stoppen, omdat als je stilstaat de registratie stopt.
Na de eerste 130 km kwamen de heuveltjes, 16 in totaal, deze heb ik allemaal redelijk goed verteerd, op de koppenberg moest ik wel even voet aan de grond zetten omdat er mensen her en der op de grond lagen en de weg versperden.
Ik moet wel zeggen dat op het laatste, de bergjes de benen doen ontploffen om een indruk te geven de laatste berg de Bosberg reed ik maar aan 13 km/u naar boven in tegenstelling tot sommige profs die daar aan 30 km/u naar boven rijden.
Verder kan ik op een leuke dag terug kijken, met het certificaat van de Ronde van Vlaanderen en een Isostar pakket onder de arm bracht mijn schoonvader (Pepe) mij weer terug naar huis, volgend jaar bij leven en welzijn ben ik zeker weer van de partij.
Op naar de volgende Cyclo “Challenge La Tournay” op 2 mei a.s.

9de duurtraining 70 km 2uur 12 min.

Vandaag een kleine duurtraining gedaan.
De route ging via Terneuzen, Braakman, Hoofdplaat naar Breskens.
Er stond weer eens een harde wind die uit het noorden kwam, op sommige stukken ging het maar met 25 km/u.
In Breskens dacht ik ‘dat het maar stikt’, ik rij terug naar huis.
Lekker de wind mee en ik kon makkelijk aan 40 per uur blijven rijden.
In Schoondijke waren er een paar lolbroeken die midden op de weg gingen staan terwijl ik er aan kwam gereden, ik had denk ik een vaart van dik over de 40 en die malloten proberden me de weg te versperren, totdat een van de dames, die in hun gezelschap waren 1 van hen nog net op tijd van de weg trok.
Met wat gevloek en getier probeerde ik aan hun mijn frustratie even duidelijk te maken “wat een hufters” ze zouden een mens laten verongelukken.
Verder via Ijzendijke naar de Braakman en dan naar links via de Langeweg naar Sluiskil en voorts weer naar het Sas.
Lekker gefietst 70 km 2 uur 12 min.
Morgen een wel verdiende rust na een week met 480 en de week er voor 393 kilometers.

Omloop Passage Fitness 126,5 km 4 uur 27 min.

Gisteren zat ik een beetje in de rats, dit t.a.v. mijn enkel, er stond een flink ei op.
Ik heb er verschillende keren met een coldpack op gezeten en afwisselend met warm water.
Echter het bleef erg pijn doen, dus dat beloofde niet veel goeds voor mijn eerste Cyclo “Omloop Passage Fitness”.
Verder heb ik goed geslapen, maar van ochtend zag de eikel er nog steeds gezwollen uit.
Toch alles klaar gemaakt om te vertrekken naar Gent “Blaarmeersen”want daar was de start, bij de wielerpiste Eddy Merckx.
Eerst even naar de inschrijving om mijn startnummer op te halen ik had het nummer 226, de plaat waar het nummer opstaat lijkt wel een windvanger en dient aan het stuur bevestigd te worden.
Om 07:38 start ik en kom al snel in een groepje te rijden dat ook de 130 km rijd, het tempo is rustig en ik kan mijn enkel een beetje ontzien, de pijn is in het begin wel snijdend maar naar een uurtje zakt het geleidelijk weg.
Op 40 km is de eerste bevoorrading, het is er druk en na even gewacht te hebben besluit ik toch maar verder te rijden, ik heb zelf voldoende voer en drinken mee dus geen probleem.
De rit verloopt heel goed, het is prachtig weer en er is weinig wind en de bergjes volgen elkaar rap op
Leberg
Pottelberg
Taaienberg
Eikenberg
Wolvenberg
Molenberg
Na 80 km is de tweede bevoorrading en resten er nog twee bergjes de Wolvenberg en de Molenberg.
Na de tweede bevoorrading rij ik even alleen maar sluit weer aan bij een groepje dat er flink de sokken in heeft, de snelheden lopen soms ruim op to boven de 40 km/u we draaien lekker rond.
Tussen de bedrijvend door vraag ik aan een van de renners waar ze vandaan komen “we komen uit Amersfoort” en ze hebben op een camping overnacht.
Er waren 1278 voor ingeschreven deelnemers, maar er hebben zich natuurlijk ook nog veel mensen ingeschreven ter plaatse.
Ik moet zeggen dat het heel goed ging vandaag, niet te zot gedaan en weer km's gemaakt voor de volgende uitdaging de Ronde van Vlaanderen.

8ste duurtraining 79 km 3 uur 3 min.

Vandaag rustige duurtraining met lage hartslag.
Veel wind uit het NO, ik heb een rondje oosten gedaan.
Sas, Westdorpe, Axel, Terneuzen (Schelpenhoekje) Zeedorp, Walsoorde, Hulst, Axel, Westdorpe, Sas.

In Hulst even langs de bakker om twee rijsttaartjes (ja ja ja jaaa Marco ik weet het!!).
Het rondje was net geen 80 km, op dit moment heb ik last van mijn linker enkel dus de rustdag van morgen komt goed uit, tevens is het morgen ploegen voorstelling van de Wielervereniging Zeeuws-Vlaanderen bij Dallinga in Sluiskil
Zaterdag aan de bak voor Omloop Passage Fitness ” wish me luck”

7de duurtraining 101 km 4 uur 8 min.

Om 09:15 hr. zet ik de polar in gang, ik had me voorgenomen eerst de Blauwe lus te doen en vervolgens de Oranje lus, In mijn vorige verslagen praat ik steeds over de Rode lus, ik denk dat het met kleuren doof te maken heeft , of gewoon niet goed kunnen lezen van nu af is het dan de Oranje lus.
Op de Markt in Oudenaarde stond alles afgezet met dranghekken, tevens stond er een ploegleiderwagen van Lotto, aan een coureur voeg ik of er misschien koers was, ‘wa dacht ge’ zij hij ‘ik weet het niet ’ liet ik hem weten ‘awel ‘ts Nokere Koerse om kwart na den twaalven is ’t vertrek hier van af de markt’ ‘okay, dank u wel‘ ik vervolg mijn weg en bedenk me dat als ik de Oranje route eerst rij ik wellicht op tijd terug in Oudenaarde ben voor het startschot.
Ik zet mijn koers verder en volg de Oranje bordjes, de route staat mooi uitgepeild en leid je langs de Locaties: Oudenaarde - Kluisbergen - Ronse - Maarkedal
Rondehellingen: Steenbeekdries , Paterberg , Taaienberg , Kluisberg , Koppenberg , Kruisberg , Oude Kwaremont , Eikenberg , Côte de Trieu - Knokteberg
Kasseistroken: Mariaborrestraat , Donderij
De paterberg is erg zwaar even als de Koppenberg, ik moet alle zeilen bij zetten om de gang er in te houden, maar ik kom redelijk makkelijk boven.
Om ongeveer 12:00 hr. ben ik op de markt van Oudenaarde terug, het is een drukte van belang.
Ik rij zowat gelijk Graeme Browne van zijn sokken, maar hij kan er gelukkig om lachen.
Het wemelt van de coureurs en ploegleiderwagens.
De meeste renners staan al aan het vertrek opgesteld, ik neem een paar foto’s met mijn mobiel, ik ben net te laat om Wouter Weylandt op de gevoelige plaat vast te leggen, jammer.
Onze zoon Lorenzo heeft als junior eens een training met hem samen gedaan, ook in de Ardennen.
Voorts rij ik door heel het circus, wat zou ik hier vroeger graag deel van uit gemaakt hebben “een verloren droom” maar ach als wielertoerist is het ook prachtig.
Het is 12:15 hr. en het start schot klinkt, de karavaan zet zich in beweging en weg zijn ze.
Ik rij terug naar de parkeerplaats, om mij klaar te maken voor de Blauwe lus van 80 km.
De bidons hervul ik , het weer is prachtig en de temperatuur is +/- 14 graden ik besluit de beenstukken uit te doen en in de korte koersbox te gaan rijden, de auto sluit ik af en ik rij weer naar de markt.
Daar volg ik de blauwe bordjes, na een 15 km staat er een weg versperring met wat mensen met reflector jassen en politie, ik stop en vraag of ik er door mag, maar dat gaat niet door! je moet toegangskaarten kopen, ze zeggen me dat ik om moet rijden, dan kom je vanzelf weer op het Blauwe parkoers.
Geen probleem ik volg de instructies en kom bij de volgende blokkade, mag er weer niet door, weer wordt ik om geleid, inmiddels ben ik dusdanig de weg kwijt, dat ik nogmaals vraag hoe ik op de Blauwe route moet komen, de mensen hebben geen idee, ‘als ge naar Nokere rijd dan komt ge misschien weer op het parkoers’ ik naar Nokere, heb er wel een beetje de P in.
Het wemelt van de afzettingen en nergens mag je er langs, ik sta op een plek waar de koers zal passeren en wacht maar even.
In de verte zie ik het peloton aan stormen ze zitten in de afdaling van Nokere berg.
Ik pak mijn mobieltje en probeer wat foto’s te pakken, het lukt Thomas Vedel Kvist, een Lotto renner en de strenge verkeersregelaar, staan op de foto.
Als de koers is gepasseerd vraag ik of ik er nu langs mag ‘nee' klinkt het streng 'ge moet een kaart kopen’.
Besluit maar om via Kruishoutem en Ooike terug te rijden naar Oudenaarde, voor mij zit het er op het is geen doen met al die afzettingen en omleidingen.
Na 102 km ben ik weer op de parkeerplaats van Oudenaarde, pak mijn spullen in en vertrek weer richting Sas, lekker gefietst en toch 952 hoogte meters gemaakt.

6de durtraining 102 km 3 uur 22 min.

Vandaag een rustige duurtraining, de wind blijft maar waaien hij had een kracht van 4 a 5 en kwam uit het NO
Weer gekozen voor een rondje Kust, voor Watervliet zag ik op de boerderij dat het paard dat vorige week op hol geslagen was, weer vrolijk rond liep bij de boerderij, dus alles zal wel in orde gekomen zijn.
Morgen ga ik naar Oudenaarde ik ga met de auto maar als ik me goed voel doe ik zowel de Blauwe als de Rode lus.
In totaal is het dan 155 km, het beloofd prachtig weer te worden misschien wel weer voor de korte broek.

5de duurtraining 65 km 2 uur 38 min.

Gisteren weer de ochtenddienst gehad, goed geslapen in tegenstelling tot mijn goede collega Marco Nijssen die werkelijk geen oog dicht had gedaan.
Tegen 14:20 hr. was de aflosser en oud wielrrener Pascal al in de controlekamer, dus in overleg kon ik wat eerder weg, want er stond een ritje naar Zeebrugge op het menu.
Eerst mijn bidon gevuld en nog een stuk pfefferkuche in mijn kanaal gepropt.
Ik was er weer helemaal klaar voor, stapte op mijne velo en weg was ik.
Via de Braakman, Schoondijke, Breskens, Nieuwvliet, Sluis, Sint Anna Termuiden, de grens over naar het Belgische Westkappelle.
In Westkappelle, ging ik richting Heist, daar pakte ik het Heist jaagpad, en voor mij in de verte zag ik een groepje fietsers rijden, weer die verleiding niet kunnen weerstaan en hup op het grote mes tegen de harde wind aan 34 km/u in de achtervolging na een paar kilometer net op het einde van het jaagpad sloot ik aan, echter voor deze coureurs zat hun training er net op, zij moesten in Heist zijn.
Aan een van de renners vroeg ik even de weg naar Zeebrugge, nadat ik de info verkregen had van één van hen, vervolgde ik mijn weg op een klein verzetje richting Zeebruggen.
Ik heb mijn hartslag lekker laag gehouden gemiddeld 135 dus over het algemeen in D1 gereden.
Toen ik bij het appartement van mijn schoonzus aankwam stond de teller op 65 km. met een gemiddelde van 25 km/u, en een van tijd 2 uur 38 min.
In het appartement lekker in een warm bad, dat deugd deed want ik had het koud.
S’avonds heerlijk gegeten en een pintje gedronken met mijn zwager, hierna nog even een wandeling gemaakt met de hele familie over het strand en boulevard, dit ter bezinning en een beetje ter nagedachtenis van het overlijden van onze schoonmoeder en moeder Nicole die precies een jaar geleden is overleden.
Onze dochter haar vriend, Nick was ook nog even langs gekomen en hij participeerde mee in de wandeling.
Op de boulevard die er overigens smetteloos bijlag, lag maar één hoopje hondenpoep waar Nick vrolijk doorheen banjerde, natuurlijk tot grote hilariteit van ons allen.
Het was weer een mooie dag en om 21:30 hr. zijn we weer huiswaarts gegaan.
Bij thuiskomst ben ik lekker naar mijn bedje gegaan en wederom lekker geslapen.
Vandaag ga ik een kijkje nemen bij de Cycloon in Kaprijke, het zijn daar opendeurdagen en ik wil eens wat meer info. over de Specialazed S-Works Tarmac SL2, tevens even vragen of mijn sokken en oversokken al binnen zijn.
Dus vandaag relatieve rust, a.s. woensdag en donderdag ben ik te vinden in de Ardennen.
Woensdag rij ik de Blauwe lus van 80 km en donderdag de Rode lus van 75 km. ik weet nog niet of ik van af Sas van Gent met de fiets ga of dat ik met de auto ga, maar dat lezen jullie in een van de volgende verslagen.

4de Duurtraining 91,4 km 2 uur 53 min.

Vandaag had ik dagdienst en ben met de Koersvelo naar het werk gegaan, Na 30 min. pedaleren was ik er.
Even Douchen, en naar de Controlekamer ik had vandaag een bespreking, maar deze duurde niet echt lang dus om 12:00 hr. dacht ik, ik maak er maar een halve dag van.
Met andere woorden mooi weer dus, je raad het al “trainen”.
Koerspak weer aan en vertrokken voor een rondje kust, ik had me voor genomen een vlakke training te doen dit t.a.v. mijn hartslag.
Als je naar het grafiekje kijkt zie je dat ik bijna 3 uur met een hartslag van 160 heb rond gereden heb.
Ik moet zeggen dat het me zeer gemakkelijk afgaat, mijn ademhaling keurig onder controle.
In de Braakman kwam ik Steven Caethoven http://www.stevencaethoven.be/ hij rijd voor Agritubel.
In Cadzand even naar de bakker, voor twee rijsttaartjes en het bidonnetje opgevuld.
De benen voelen goed aan en morgen staat er weer een duurtraining op het program, ik rij dan van af mijn werk in Hoek naar Zeebruge ongeveer 60 km., daar zijn mijn schoonzus en schoonbroer, zij hebben daar een appartementje gehuurd.
Mijn vrouw gaat met de auto en ik rij dan weer terug met haar.
Volgende weer ga ik woensdag of/en donderdag weer naar de Ardennen voor de groene lus van 114 km.
Inmiddels heb ik ook mijn start nummer voor de Omloop Passage Fitness 'Mijn nummer is 226' http://www.sport.be/cyclingtour/omlooppassagefitness/2009/downloads/deelnemers.xls

3de duurtraining Vlaamse Ardennen 116 km 4u 42min.

Een paar dagen geleden heb ik twee duurtrainingen in het Zeeuws-Vlaamse gedaan, echter vandaag stond een lange duurtraining in de Vlaamse Ardennen op het programma.

Ik ben om 07:15 hr. op gestaan, de benen voelen nog niet goed aan, met andere woorden de vorige twee duurtrainingen heb ik nog niet goed verwerkt, wellicht een gevolg van de griep.
Echter dit mocht de pret niet drukken, ik had er echt veel zin in.
Na de gebruikelijke rituelen, wassen en ontbijt heb ik mijn koerskleren aangedaan.
De gewone kleding ging in het reiskoffertje, zodat ik na de training me kon opfrissen en omkleden.
Om 08:40 hr. zat ik in de auto richting Oudenaarde, van af Sas van Gent is het maar 50 km, ik ben ook al een paar keer met de fiets naar Oudenaarde gereden om daar vervolgens wat heuveltjes te pakken, als ik dan thuis kom heb ik toch een 180 km op de teller staan.
In Oudenaarde aangekomen heb ik de fiets in elkaar gezet en mijn zakjes gevuld met peperkoek en wat energie repen, tevens had ik twee gelletjes meegenomen.
Drie bidons met koolhydraatdrank, de eerste had ik onderweg in de auto al op gedronken, de andere waren voor onderweg.
Om 09:26 hr. vertrek ik van af de parking bij het beleving centrum van de Ronde van Vlaanderen.
De route die ik ging rijden was de "groene route" en behelst 114 km met een twaalftal beklimmingen.
Leberg , Varent , Steenberg , Eikenmolen , Valkenberg , Kapelmuur , Wolvenberg , Berendries , Rekelberg , Achterberg , Tenbosse , Foreest
De plaatsen die je passeert zijn
Oudenaarde - Maarkedal - Brakel - Lierde - Geraardsbergen - Ninove - Zottegem – Horebeke
Tevens wordt je ook getrakteerd op twee Kasseistroken: Kerkgate , 2500m. Haaghoek 1700m.
Het viel me op dat er heel weinig renners rond reden, maar dat heeft wellicht te maken met Tirreno-Adriatico en Parijs Nice, als er weinig koersen zijn dan kom je altijd wel wat beroepsrenners tegen, soms alleen maar toch ook vaak met een groepje.
Het weer was fantastisch en als je zo rond rij dan krijg je toch al een beetje het lente gevoel, maar ja het is nog maar maart en voor morgen geven ze alweer slechter weer af.
Ik kwam op de kapelmuur nog een oude coureur tegen, hij zat op zijn gemakje een stuk peperkoek in zijne smikkel te proppen.
Ik vroeg hem ‘even rust?’ ‘a ja het oude lichaam moet even recupereren voordat ik weer terug ga richting Antwerpen ’ ‘dat is een behoorlijk eindje’ liet ik hem weten.
‘Ach ik ben het wel gewend, als ik weer thuis ben heb ik er 180 km opzitten’, ‘waar komt u vandaan?’ vroeg hij mij ‘uit Nederland, Sas van Gent maar ik ben met de auto naar Oudenaarde gereden’ .
We wensen elkaar een goede reis en ik vervolg mijn weg.
Ik ga proberen om zeker nog twee a drie keer naar de Vlaamse Ardennen terug te gaan dit natuurlijk ter voorbereiding op de Omloop Passage Fitness 21 maart en de Ronde van Vlaanderen 4 april.
Vandaag is de post nog langs geweest, met mijn nieuwe SIDI Ergo 2 koersschoenen, echter er was niemand thuis, dus morgen hoop ik ze in ontvangst te mogen nemen.

2de duurtraining 106 km 4 uur en 10 min.

Vandaag lekker uit geslapen, omdat ik de nachtdienst heb.
Toen ik opstond scheen het zonnetje en ik dacht gelijk aan het rondje van gisteren, als ik nu de zelfde ronde in tegenovergestelde richting zou rijden, dan is dat weer een mooie afwisseling.
Na het gebruikelijke bakje koffie en ontbijt, mijn fietskleding aangedaan, bidon gevuld en een paar chocoladewafels in het achterzakje gedaan.
Kortom ik was er helemaal klaar voor.
Om 12:44 hr. slinger ik de Polar in gang en vertrek, eerst even naar Angelo om even polshoogte te nemen over zijn griep.
Angelo zijn vrouw doet open en ik vraag ‘hoe is het met die zeezieke hindoe?’ ‘nou die is 20 min. geleden vertrokken voor een kleine training’.
Okay dat is een goed teken, ‘dan gaat het weer wat beter’ Angelo zijn vrouwtje kijkt maar bedenkelijk, dit zegt mij genoeg.
Ik vertrek uit Sas en zoals ik al gezegd heb, het rondje van gisteren in omgekeerde volgorde.
Er staat een enorme puist wind komend uit het ZW kracht 6/7 ik rij met een slakke gang want ik wil mijn hartslag in D1 houden, dit in tegenstelling van gisteren toen fietste ik hoofdzakelijk in D2.
Ik pedaleer op een heel klein verzet 39 / 23 en het gaat lekker.
Net als ik Hoofdplaat uitrij komt mij een renner voorbij gestoken, hij rijdt met een gangetje van 26 km/hr. vol tegen de wind op, ik kan de verleiding niet weerstaan en pik maar aan, ik ga ik het wiel zitten van deze beul en laat hem rijden, af en toe neem ik even over, maar wil me niet forceren.
Bij nummer 1 neem ik weer over en ga toch het tempo wat opdrijven, op den duur rij ik 38 en denk dat de renner gewoon in mijn wiel zit maar als ik om kijk is er een gat van 50 meter, ik haal de vaar er even uit zodat hij weer aan kan sluiten en wijs hem de plaats aan waar hij uit de wind kan zitten.
Ik schakel weer een tandje bij en we zijn vertrokken, maar het was maar voor korte duur weer moet hij lossen.
Ik laat me weer terug zakken, en we maken een praatje.
‘jij bent een echte fietser’ zegt hij tegen mij ‘ja maar jij toch ook?’ ‘nou nee ik ben hardloper, maar ik wissel graag eens af met fietsen’, ‘dan fiets je toch lekker als hardloper’.
“waar moet je naartoe?’ vraag ik hem ‘naar Breskens, ‘okay fiets ik nog een stukje met je mee’.
Onze wegen scheiden zich in Breskens, ik vervolg mijn weg “wat een wind!!!”.
Bij Nieuwvliet voel ik speling op het Crankstel, wat is dit nu weer ik stop even en ja hoor het spulletje zit los.
Ik rij toch maar door en bedenk me zelf dat er in Cadzand een fiets verhuur zit, wellicht kunnen zij mij even helpen.
Bij de friettent laat ik mijn bidon even vullen, en vraag ‘is de fiets verhuur open’ ‘ja hoor’.
Gerust gesteld rij ik richting de fietsverhuur, maar alles ziet er donker uit toch voel ik even aan de deur en die is open, ik stap naar binnen en verschrikt komt er in één keer een hoofd van achter een reclamebord ‘wudder binnen nie open!!’ zijn de worden die uit het hoofd klinken, ‘mag ik u iets vragen? Vraag ik hem ‘Mijn crankstel zit los en met een inbussleutel zou ik het even vast kunnen zetten, heeft u een inbussleutel? ‘ja maor wudder binnen nie open en daar behin ik nie an’ ‘dan moet ik maar te voet terug naar Sas van Gent’ zeg ik hem.
Met veel morren zegt hij ‘la me us kieke, a ja ‘kziet al. Hij verdwijnt weer in zijn winkel en even later komt hij met een Inbussleutel terug.
Ik zet het zaakje weer vast bedank de “vriendelijke mede Zeeuwsvlaming” en zet mijn tocht weer verder, “wat een KL….windt”.
Voor Watervliet word ik opgeschrikt door een paard met wagen die van een boerenerf komt af gezeild en zo de weg op schiet, wat is dit nou? ik mis iets O shit er zit geen bestuurder op de bok, die loopt er een twintig meter achter met zwaaiende armen, te roepen en te tieren.
Ik bedenk me geen seconde en spring van mijn fiets en ga op de weg staan met mijn fiets omhoog, om zodoende het paard te laten stoppen, maar het beest, dat al erg over zijn toeren was zet er de vaart nog meer in en stormt recht op mij af.
Wellicht is het beest bang want een spoor van stront laat het beest achter zich, ik blijf met de fiets omhoog staan en begin nu ook bijna mijn koersbroek vol te kakken van angst, het paard steigert en ik moet echt opzij springen om niet verplettert te worden.
De man zet de achtervolging verder in en een busje komt van het erf af gescheurd, hij stapt hier in, ik hoop dat ze het beestje tot bedaren hebben gekregen.
Wat je allemaal niet mee maakt op een training.
Na 4 uur en 10 min. ben ik weer in ’t sas, lekker gefietst 106 km.
De Polar kreeg kuren en vanaf Cadzand geeft hij een hartslag aan van tussen de 190 en 220 wellicht iets met de batterij of slecht contact met de huid.
Morgen alleen op de fiets naar het werk.

1st duurtraining 107 km 3 uur en 47 min.

Zo vandaag eerste lange duurtraining gereden.
Om 08:00 hr. ging de wekker, eerst even een washandje over het verrimpelde gezicht, vervolgens aan het ontbijt.
Lekker bakkie koffie, bruine boterhammetjes met choco, het krantje even opengeslagen, in de sport bijlage zag ik dat Johnny Hoogerland zijn eerste prof zege binnen heeft, mooie opsteker voor hem, wellicht zien we hem in de voorjaarsklassiekers.
Om 08:50 hr. stap ik op het carbonnen ros en zet de polar in gang.
Ik heb me voor genomen rustig aan te doen omdat het de eerste training is na mijn griep.
Na enkele kilometers, valt de temperatuur mij toch tegen, richting Assenede rij ik in de mist pas in Bassevelde klaart het een beetje op en een waterig zonnetje komt tevoorschijn.
In het dorp van Bassevelde ligt een kasseienstrook van +/- 300 m ik zet even aan en dender door de straat.
Ik voel dat het niet best gaat, mijn longen hoest ik bijna uit mijn lijf, ik denk dat het even wennen is aan de koude lucht, want na enkele kilometers verdwijnt het hoesten.
Wel rij ik met een hoge hartslag rond, terwijl mijn ademhaling heel rustig is, wellicht toch een gevolg van de griep, het snot vliegt ook alle kanten op, maar ik zeg maar zo wat er uit is hoef je niet meer mee te sjouwen.
Ik kom om 09:30 aan in Kaprijke, daar wil ik eigenlijk even bij de fietswinkel Cycloon langs om koerssokken te bestellen.
Ik rij al een paar jaar met sokken van DEFEET http://www.defeet.com/ het zijn de sokken waar b.v. Quick-step mee rijd, het zijn voor mij de beste sokken die ik ooit gehad heb, maar ja zo iets is ook persoonlijke voorkeur natuurlijk.
Echter de Cycloon gaat op zaterdag pas open om 10:00 hr. dus ik was te vroeg en zin om te wachten had ik niet, dus mijn weg vervolgd.
Richting Watervliet en zo kwam ik op de provinciale weg bij Ijzendijke, van daar koers gezet naar Waterlandkerkje en van daar richting Sint- Kruis naar Aardenburg.
De benen voelen redelijk aan en ik trap een licht verzetje, de wind komt uit het zuiden dus heb ik hem weinig in mijn voordeel.
Van Aardenburg naar Draaibrug en zo naar Sluis, Retranchement, Cadzand.
In Cadzand stop ik even bij de Bakker om rijstaartjes te kopen, ik heb dan inmiddels 2 uurtjes gefietst.
Voorts gaat het via Nieuwvliet naar Breskens, daar stop ik ook even om bij het kruitvat mijn bidon te vullen met drinken, tijdens mijn vertrek uit Breskens eet ik mijn tweede rijsttaartje op.
Inmiddels beginnen ik mijn benen toch te voelen, via hoofdplaat rij ik naar de Braakman Ik passer op de Herbert H. Dowweg mijn werk, waar ik straks weer in de middagdienst keihard ga buffelen en babbelen en tof doen mijn mijn Collega Marco Nijssen, ook een bikkel in het wielrennen.
Via het sluizencomplex in Terneuzen rij ik langs het kanaal naar Sas van Gent.
Onder weg bij de brug van Sluiskil belt mijn vrouw me nog even, het is inmiddels 12:20 hr. ze was benieuwd waar ik was, ik meld haar dat ik bijna thuis ben.
Om 12: 40 hr. sta ik weer bij mij thuis, de teller staat op 107 km. al met al toch lekker gefietst.
Als het morgen droog is ga ik weer een duur training doen, anders kijken naar Parijs Nice.

Week 7 in het kader van "op de Macht"

De week zit er bijna weer op, ik heb deze week 10 uur getraind, beetje aan de magere kant.
De krentenbaard is geheel verdwenen, op het werk hebben ze er natuurlijk veel mee gespot, maar dat is nu het leuke van de ellende.
Afgelopen maandag stond er een krachttraining op het programma, ik begon met veel moed, maar al snel verging het lachen me, het ging werkelijk voor geen meter en besloot na een dik uur te stoppen, gefrustreerd heb ik de sportschool verlaten.
De andere dag, dinsdag weer naar de sportschool een beetje met een gevoel van, hoe zal het gaan.
Wederom een krachttraining gedaan en het ging verbluffend goed, 2 uur als een beest tekeer gegaan.
Kniestrekkers naar volle tevredenheid afgewerkt, vervolgens op de cardiofiets voor 20 min. en weer een ronde voor de beentjes.
Hierna uit gefietst en na 2 volle uren, met een paar bennen als Boonen naar huis.
Voor de krachttraining neem ik een glas water hierin doe ik het supplement NO explode, ik vindt het heel smerig maar je krijgt er een enorme boost van, het bevordert ook mijn herstel.
Na de krachttraining neem ik dan nog een Whey proteïne shake van (Maximize) in de shake gooi ik ook nog een rouw ei, heerlijk.
Woensdag weer naar de sportschool, was geheel hersteld geen pijn in de benen dus weer kracht trainen.
Het ging wederom verbazend goed, nergens last van buiten de pijn die je ondervindt tijdens de laatste 5 herhalingen van de kniestrekkers.
Voor de leg curl doe ik nu toch 40 kg met 15 herhalingen, ik had de indruk dat het te gemakkelijk ging met de 35 kg.
Na het rondje kracht, op de cardiofiets gesprongen weerstand op 200 watt gezet en 40 min. laag in D2 rond gereden.
Het ging verbazend goed en ik ging zeer tevreden naar huis.
Donderdag had ik de vroege dienst dus met de mountainbike naar het werk, flink door gereden, af en toe een sprint waarbij ik de benen goed voelde.
Rest van de week woonwerk per mountainbike, alleen zaterdag met de koersfiets, het was prachtig weer en had spijt dat ik niet kon snipperen, om eens een lange duurtraining te doen.
Ik hoop dat het slechte weer eens stopt, zodat we op de weg kunnen trainen.
Morgen ga ik weer naar de sportschool voor een krachttraining.
Volgende week staat in het kader van rustige training, vervolgens staat het Carnaval voor de deur, dit is een evenement waar ik al jaren actief aan deelneem als muzikant.
Dus voor die geen die ook eens van mijn muzikale kwaliteiten wil genieten kom naar het Carnaval in Sas van Gent en we zullen er een pint drinken.

Even uit de roulatie

Mijn laatste training was afgelopen maandag.
Vorige week vrijdag kwam ik thuis, met wat ik dacht een brandblaar in mijn linker lies.
Echter blijkt het krentenbaard te zijn, ook wel impetigo of kinderzeer genoemd, het is meestal tamelijk onschuldige, maar een besmettelijke, infectieziekte die wordt veroorzaakt door bacteriën.
Het jeukt enorm en de wondjes zijn heel pijnlijk, maar je mag er niet aan krabben, daar het vocht zeer besmettelijk is.
Ik ben naar de dokter geweest omdat er allemaal blaasjes met vocht verschenen en de plek alsmaar groter werd.
De dokter heeft mij antibioticazalf voor geschreven en die smeer ik er nu 4 x daags op.
Ik moet zeggen dat het nu veel beter gaat en ik morgen de training ga hervatten, ik heb nu 6 dagen niet getraind en het voelt alsof ik geheel hersteld ben en vol energie zit.
Morgen ochtend ga ik verder met de krachttraining op de sportschool.
Voorts ben ik opzoek naar een paar nieuwe koersschoenen, ik heb mijn oog laten vallen op een paar Sidi ERGO 2, ik heb begrepen dat je voor de Sidi’s altijd een maat groter moet nemen dan je werkelijke schoenmaat.
Ik rij nu met DMT RSX ultimax met carbon zool, prima schoen echter begint de carbon hiel los te laten, maar wat wil je de schoenen zijn 3 jaar oud.
Zo, morgen er weer lekker tegen aan.

Bericht van het front

Het is alweer twee weken geleden dat ik nog wat geschreven heb, maar er gebeurt niet veel.
De trainingen in de sportschool gaan buiten gewoon en de benen groeien als kool.
Zoals op de foto hier links, ovrigens zijn dit niet mijn benen maar die van mijn vrouw hahahah!!!
Bij het Squatten verschijnen er dikke aderen op de boven benen ten teken dat er nog maar weinig vet op de benen zit.
Hier onder zie je het programma zoals ik dit nu afwerk in de sportschool.



leg extension
6 series - 15 herhalingen - 80 kilo
6 series - 20 herhalingen - 50 kilo

leg curl
6 series - 15 herhalingen - 35 kilo

leg press benen
6 series - 20 herhalingen - 80 kilo

Squatten met dumbells (2 x 14 kg)
6 series - 15 herhalingen

leg press kuiten
6series - 20 herhalingen - 100 kilo

Buik en rug spiergroepen

5 series- 30/15 herhalingen.

Verder leef ik een beetje als een monnik, trainen eten slapen en natuurlijk werken.
Vorige week dinsdag stond er een testje op het programma, ik zou 30 minuten met een belasting rijden van 240 watt.
Tijdens het warm rijden zag ik al dat mijn hartslag te hoog was, wellicht nog niet goed hersteld van de krachttraining op maandag, maar ik dacht dat het wel zou lukken echter het viel veel tegen.
Na 10 min. Zat ik geforceerd te rijden en besloot 3 min. Terug in wattage te gaan om even te recupereren. Vervolgens nog 7 min. Op 240 watt gereden.
Ik heb al eens verteld dat de zadels van de cardiofiets in de sportschool niet optimaal zijn en bij thuis komst had ik dan ook een brandplek in mijn lies van heb ik jouw daar.
Tijdens de laatste training vrijdag, heb ik een krachttraining gedaan met als afsluiting 20 minuten 240 watt op de cardiofiets nu ging het bijna vanzelf, buiten de pijn in mijn lies van de brandplek.
Dus wellicht was het voor mij goedevrijdag.
Gisteren avond stond er een feest gepland van Toerclub Sas van Gent waar ik ook lid van ben.
De toerclub bestaat 35 jaar en alle leden waren uitgenodigd met partner om te genieten van een heerlijk vis en vleesbuffet.
De voorzitter van de NTFU was ook van de partij, samen met de Voorzitter van T.C. Sas Henk Peters zette hij mensen in het zonnetje, er werden speldjes van waardering en bijzondere verdiensten opgespeld , teven kregen enkele van hen oorkondes.
Er speelde een fantastische rock en rolband, http://www.johnnyslipper.nl/ en we gingen natuurlijk even met de voetjes van de vloer.
Tijdens de tweede pauze van de band, sloeg de stemming ineens om, het droeve bericht kwam binnen dat een van de tourclub leden Kurt van Hyfte s’middags bij een motorongeval op 42 jarige leeftijd om het leven was gekomen.
De avond er voor had Kurt nog met Henk gebeld om te zeggen dat hij zeker op de feestavond aanwezig zou zijn, daarom vond Henk het al vreemd dat hij er niet was en zich niet afgemeld had. Voor wat het waard is wens ik alle mensen die Kurt goed gekend hebben heel veel sterkte toe.

Een samenvatting van de afgelopen week.

Deze week heb ik +/- 12 uur getraind, en ik moet zeggen dat het goed gaat.
De kracht training werk ik met gemak af, ik heb de series van 4 naar 5 goed verteerd, ook het extra gewicht is okay, alhoewel het de eerste keer toch even zuur aanvoelde, met name de beentjes waren goed dik.
Gisteren heb ik me nog laten wegen op de sportschool en het lichaamsgewicht was 74,5 kg.
In eerste instantie viel dat tegen, maar mijn vet percentage was redelijk terug gelopen van 19 naar 16, hiervoor is wel spiermassa terug gekomen de eenheid hier voor weet ik niet maar het getal was 39 en was 36.
Voor komende week blijft het krachtschema qua gewicht het zelfde allen komt er een extra serie bij dus van 5 naar 6.
Ook wil ik de specifieke krachttraining opvoeren, dit zal ik doen tijdens de ritjes woonwerk.
De krachttraining in de sportschool zal voor mij nog tot 1 maart duren en dan gaan we de verworven kracht om zetten in duur en souplesse op de weg.
21 maart staat de “omloop het volk” op mijn kalender, ik hoop dat het voorjaar zich dan al een beetje laat zien.

Opvoeren training

Na een weekje relatieve rust ben ik zaterdag weer begonnen met het trainingsprogramma.
Zaterdag gewoon woon-werkverkeer op de mountain bike, zaterdag avond stond een bezoekje aan mijn zwager (de fietsende speerwerper) en schoonzus op de agenda.
Na dat ik thuis kwam onder de douche en vertrokken richting Boom (Antwerpen).
Mijn vrouw en schoonzus wilden graag naar een tuincentrum, om weer eens wat geld uit te geven.
Wellicht was het uit een vorm van genoegdoening voor haarzelf, daar ik 30 december j.l. de nieuwe Campagnolo Record 11 speed groep heb gekocht, ik hoorde van Angelo dat er zelfs op een forum mensen schrijven dat zij de groep als pure porno ervaren.
Nou zo ver wil ik niet gaan, het is een prachtige groep en als hij zijn dienst bewijst als mijn Record 10 speed, dan ben ik tevreden.
Ik ben wel van plan om mijn Pinarello DOGMA FP weer terug op te bouwen, maar twijfel nog met welke groep (de oude record 10 of de nieuwe 11 speed).
Als ik de 11 speed op de Pinarello wil monteren moet ik een adapter plaatsen in het bracket, daarin kunnen dan de outboard cups worden geplaatst, weer een heel gedoe dus.
Toen we bij mijn zwager op bezoek waren, opperde hij of we even in zijn fitnessruimte een krachttraining zouden afwerken, ik stemde toe en zo stonden we binnen 5 minuten in de fitness.
Ik had eigenlijk al zo iets verwacht en had mijn sportkleding meegenomen.
Zo begonnen we met een warming-up, en vertrokken met Leg Press mijn zwager begon met 120 kg 20 herhalingen, ik schrok hier toch even van en pakte 90 kg 12 herhalingen, ik dacht ‘rustig aan laat je niet gek maken’ de volgende serie deed hij er 40 kg bij, dus 160 kg wederom 20 herhalingen.
Hij zij ‘nou zijde gij weer’ mijn gedachten nog steeds het zelfde ‘rustig aan’ ik wou weer 90 kg pakken, hij zij ‘pakte nie wa meer of wa’, nou ik wil me aan mijn schema houden’
Hij zij ‘oe lang zij ge nou al bezig mee kracht?’ ‘van half november’.
Hij begon me uit teleggen dat ik aan 70 a 75% van mijn 1RM moet trainen en hij kon zich niet voorstellen dat ik met die 90 kg aan 70 % zat.
Hij stelde voor om naar 100 kg te gaan met 15 herhalingen, ik liet me overhalen omdat ik de laatste krachttraining dit ook al had weg geduwd en ik moet zeggen dat de 100 kg mij goed af ging.
Vervolgens was het weer zijn beurt, hij ging naar de 180 kg weer 20 herhalingen, ik stond met ogen als katerkloten te kijken.
‘Nu gij weer’ doe er maar 10 kg bij 110 kg dus weer 15 herhalingen, weer ging het goed.
De volgende serie deed ik met 120 kg met 12 herhalingen de laatste gingen wel moeilijk.
Maar moet mijn zwager wel gelijk geven dat ik wellicht te gereserveerd ben in het gewicht.
Hij heeft me nog wat nuttige tips gegeven, voor mijn houding en t.a.v. variaties in krachttraining, daar het lichaam op den duur gewend raakt aan de oefeningen, wel het dynamische in het oog houden liet hij me weten.
Nu hieronder het programma dat ik vandaag afgewerkt hebt, vooraf aan de training gebruik ik NO EXPLODE opgelost in water, je krijgt hier een enorme boost van.
Na het trainen drink ik altijd een whey proteïne van Maximize, tevens vitamine B complex en een Multi vitamine

Leg extension
5 series - 12 herhalingen - 80 kg (1 serie erbij en 10 kg aan gewicht)

Leg Curl
5 series - 12 herhalingen – 35 kg (1 serie erbij)

Leg extension piramidaal
1 serie - 12 herhalingen - 80 kg
1 serie - 10 herhalingen – 90 kg
1 serie - 8 herhalingen – 100 kg

Leg press
5 series - 12 herhalingen - 120 kg (ging erg goed, laatste serie ging zwaar)

Squatten (Dumbel gewichten)( houding aangepast op advies van mijn zwager)
5 series -12 herhalingen - 14 Kg

Leg press kuiten
4 series - 20 herhalingen – 120 kg

Verder buik en rugspieroefeningen afgewerkt, hierna 30 min. uit gefietst en na totaal 2 uur weer huiswaarts.
Mijn benen voelen massief aan, morgen staat weer drie uur duurtraining D1 in de sportschool op het programma.