Stukje fietsen met Tyler Farrar

Gisteren een korte duurtraining van 64 km gedaan.
In eerste instantie zou ik richting Zuiddorpe en Koewacht willen rijden, maar natuurlijk ging de brug voor mijn neus open.
Ik had geen zin om te wachten dus ik besloot om richting Gent en misschien wel naar Oudenaarde te fietsen.
Ik vertrok om 14:48 hr. en het was prachtig weer, wel veel wind die uit het zuiden kwam dus het eerste stuk richting Gent zou ik tegen hebben.
Het ging lekker en de hartslag in d1 gehouden, het was mijn eerste duurtraining na de Ronde van Vlaanderen (RVV) buiten de training met de Nieuwelingen en Junioren.
Ik moet zeggen dat ik de dagen na de RVV geen enkele last heb gehad, buiten dat mijn linker grote teen aan de boven zijde van het gewricht alsmaar gevoelig is, dit komt door de nieuwe SIDI schoenen, overigens aan de rechter voet heb ik geen enkele last.
Waar de ergo strip, op de punt van de schoen omklapt daar is het gevoelige punt, ik denk dat het door het metalen klipje komt ik heb hier al een kleine buiging in gemaakt maar het geeft geen soelaas.
Wellicht moet de schoen zich nog vormen aan de voet.
Aan Ertvelde zag ik een renner rijden, die ik op het gemak naderde, hij had een koerspak aan van Garmin Slip-Stream, ook zijn fiets was een FELT, ik dacht nog dit is een echte wannabe net als ik, buiten dat ik met mijn clubkleuren rij.
Toen ik naast hem ging rijden raakte we aan de praat, ik hoorde wel gelijk dat hij met een Engels accent praten.
‘Mooi weer hè om in de korte broek te rijden?’ liet ik hem weten. ‘inderdaad het is fantastic’.
Waar kom je vandaan? Vroeg ik hem. ‘van Gent maar ik woon er nog maar een paar years, you know’.
Ik stelde me even voor. ‘Ik ben Erik Cardon en kom uit Sas van Gent’.
‘O yes, ik ben wel eens langs gereden toen ik naar Hans Dekkers ging om te trainen’.
‘Ik ben Tyler Farrar’ http://www.slipstreamsports.com/garmin-slipstream-pro-team/tyler-farrar
Okay dacht ik bij mezelf ik rij hier naast de man die in Tirreno in de 3e etappe Cevendish, Boonen en nog wat grote meneren klopte in de sprint..
Maar ook de man die onfortuinlijk ten val kwam in, Milaan Sanremo , ik vroeg hem ‘hoe is het met je sleutelbeen’?
‘O het gaat weer good, maar jammer dat ik niet Parijs Roubaix mag rayden ik ben nog niet helemaal okay maar ik ga wel naar de Ronde van Italy.
‘Ga je kijken naar Parijs Roubaix?’ vroeg hij me . ‘Ja voor de t.v.’ zij ik hem . Tevens wou hij weten wie ik als kanshebbers inschatte, natuurlijk bracht ik Maaskant naar voren voor een podium plaats . ‘ik denk ook dat hij een goede change maakt maar je moet ook luck hebben’ zij hij.
We fietsten op het gemak verder en praten wat over het koersen, in mijn hoofd dacht ik rij hier toch maar naast een grote menneer, mijn dag kan niet meer kappot.
Toen we voorbij Gent waren ging ieder zijn weg , ik wenste hem good luck in Italy en ik vervolgde mijn weg richting Oudenaarde.
Toen ik om mijn horloge keek zag ik dat het inmiddels wat laat was geworden en bedacht dat ik beter om zou keren en weer terug te gaan naar ’t Sas, anders zou het te laat worden.
Zo gezegd zo gedaan, het stuk terug ging heel lekker windje in de rug, kilometer teller op en over de 40.
Om vijf uur was ik weer in de Stationstraat en stond er 64 km op de teller.
Prachtige dag met een leuke verrassing.