13de duurtraining 3 uur 14 min 106 km

Gisteren een rondje kust.
Het was prachtig weer en er was weinig wind, dus een mooie gelegenheid om eens te kijken hoe ver het staat met mijn kracht en duurvermogen.
Vertok ik uit Sas om kwart voor één richting Terneuzen na een kleine opwarming ben ik het tempo gaan opvoeren en heb geprobeerd dit vast te houden ook tegen de wind, wat natuurlijk meer inspanning koste.
De benen voelden goed aan en heb dus ook wat zwaarder gereden 53 / 17 en soms 16.
De snelheid heb ik tussen de 34 a 35 km/u kunnen houden wat resulteerde na 106 km in een gemiddelde van 33.1 km/u. de hartslag hoog in D2 maar wel constant.
Mijn Polar borstband met sensor is ook binnen gekomen en alles werkt weer naar behoren.
Even een test gedaan met de oude sensor op de nieuwe borstband en ook dit werkt dus weer perfect.
Met andere woorden ik had beter een losse borstband van 15 euro besteld, dan het complete set van 48,- euries
Ik heb de tip aan Angelo door gegeven omdat zijn Polar borstband de zelfde kuren heeft als die van mij en hij gaat ook eerst maar eens een nieuwe borstband kopen, een sensor kan altijd nog.
Vanmiddag gaan Angelo, een collega van hem en ik een rondje fietsen, we weten nog niet wat we gaan doen specifiek trainen of gewoon souplesse, we zien wel het is prachtig weer dus dit komt helemaal goed.
Morgen hou ik rust, omdat zaterdag de Cyclo Tournai op het programma staat 150 km door het Graafschap Henegouwen.

Ik krijg 16 hellingen voorgeschoteld en heb eigenlijk geen idee hoe zwaar ze zijn ik heb namelijk de route nog niet verkend.
Maar met de huidige conditie zal het wellicht geen probleem zijn.

2de tijdrit naar het werk 38.7 km/u

Gisteren weer een testje over 14.4 km. Naar het werk toe.
Wind kwam uit het ZO 4 en dus in mijn voordeel.
Ik heb er 22 min 22 sec over gedaan, gemiddeld 38.7 km/u weer iets beter dan de eerste test over de zelfde afstand.
Ik moet zeggen dat ik het leuk vindt, als de weersomstandigheden het zelfde zijn, (met namen de wind) om tijd te verbeteren, maar je moet wel rekening houden met het verkeer.
Vandaag met de auto naar het werk, dus rustdag.
Maandag en dinsdag, met de fiets naar het werk.
Als het weer redelijk is ga ik komende week weer eens naar de Ardennen.

Test 14.8 km tijd 24.51 min.

Deze week rustig aan gedaan, alleen een beetje woonwerk.
Vandaag een kleine test over 14.8 km van af het werk, met een gemiddelde van 36 km/u. niet slecht.
De wind was zwak uit het NO en blies in mijn voordeel.
Mijn Borstbandsensor is stuk dus rij ik op mijn gevoel, waarbij de ademhaling een peiler is voor mij. Dit stamt nog uit de tijd dat ik zonder hartslagmeter reed.
Ik moet wel zeggen dat ik het toch mis die hart beat op het display, je geraakt er dus echt aan gewend.
Mijn gewicht is inmiddels 69 kg, maar wil er toch nog 1 kg af de kracht in mijn benen is nog altijd goed, dus wellicht kan er nog 1 kilootje af.
Meer wil ik niet op mijn gewicht inboeten, daar ik ook bang ben aan kracht te verliezen.
Vorige week ben ik naar een van mijn discipelen gaan kijken in Evergem, er was koers voor Junioren.
Jeroen Neve is zijn naam, hij reed best goed ik ben blijven kijken tot halfweg koers, daar ik weer op tijd thuis moest zijn voor de avond hap en de nachtdienst.
Jeroen rijd echt goed, steeds in de voorste gelederen maar in de laatste kilometers was er een valpartijtje waardoor hij te voet stond, dus alle kansen verkeken, toch mooi gereden.
80 km met een gemiddelde van 42 is niet slecht voor een manneke van 16 jaar.
Vandaag zou ik deze mannen weer trainen maar ik moest laat werken, waardoor ik ook weer laat thuis was, relatief natuurlijk met mijn 36 km/u.
Vorige week belde onze zoon Lorenzo (Lorry) me op mijn werk, met de vraag of ik het goed vond dat hij me kwam ophalen met de fiets, ‘voor mij geen probleem’ zei ik hem, lijkt me leuk.
Dus om drie uur stond hij uitgedost in zijn oude koerspak bij de receptie, de haarkuif in de gel, Oakley op zijn neus echter geen helm op, maar ja ik was blij dat hij er was.
In mijn hoofd dacht ik ‘ventje ik ga je de ultieme ervaring geven in het hard rijden ’ ik ben per slot van rekening al een paar maanden intensief aan het trainen.
We vertrokken aan mijn werk en ik moet zeggen dat het vanaf het werk vrij mooi wegdek is, dus je kan flink doortrekken.
Ik begon op kop te rijden en de snelheid liep al snel op tot 45 km/hr. de wind blies zacht uit het NO dus in het voordeel.
In tegenstelling tot vroeger nam hij wonder boven wonder ook over, dus we konden er de vaart goed in houden.
Ik moet ook zeggen dat Lorry al meer dan een jaar niet gefietst had, alleen maar op het snowboard heeft gestaan in de nieuwe indoor hal in Terneuzen.
Op de momenten dat hij op kop reed, kreeg ik wel in de gaten dat hij een paar enorme kieten heeft gekregen buiten vroeger toen hij nog bij de Junioren reed.
Tevens moet ik toegeven dat als ik op kop kwam, het tempo iets zakte en hij weer vrolijk overnam, op zijn veloke zit geen kilometricske dus wellicht had hij ook niet in de gaten wat de snelheid was.
Toen we Sas van Gent naderden ging de snelheid nog eens flink de hoogte in en we reden dik aan 50 per uur.
Toen ik de tijd stopte bij ons in de straat stond de tijd op 23.20 min. Een absoluut record voor mijn woonwerk.
Toch ben ik verbaast dat deze knaap na een dik jaar niet fietsen een tijdrit in de benen heeft die ongekend is, (talent?)
Op duurvermogen zou hij het natuurlijk afleggen (hoop ik!!) maar leuk gefietst met het baasje, hoop dat hij me nog eens trakteert op een lesje hard rijden.

11de duurtraining

Vandaag rondje kust weinig bijzonderheden.
106 km 3 uur 23 min benen voelden enorm goed aan.
Wel wat wind maar niet zo straf als gisteren.
De polar borstband heeft kuren en is aan vervanging toe.
Morgen rust.

Stukje fietsen met Tyler Farrar

Gisteren een korte duurtraining van 64 km gedaan.
In eerste instantie zou ik richting Zuiddorpe en Koewacht willen rijden, maar natuurlijk ging de brug voor mijn neus open.
Ik had geen zin om te wachten dus ik besloot om richting Gent en misschien wel naar Oudenaarde te fietsen.
Ik vertrok om 14:48 hr. en het was prachtig weer, wel veel wind die uit het zuiden kwam dus het eerste stuk richting Gent zou ik tegen hebben.
Het ging lekker en de hartslag in d1 gehouden, het was mijn eerste duurtraining na de Ronde van Vlaanderen (RVV) buiten de training met de Nieuwelingen en Junioren.
Ik moet zeggen dat ik de dagen na de RVV geen enkele last heb gehad, buiten dat mijn linker grote teen aan de boven zijde van het gewricht alsmaar gevoelig is, dit komt door de nieuwe SIDI schoenen, overigens aan de rechter voet heb ik geen enkele last.
Waar de ergo strip, op de punt van de schoen omklapt daar is het gevoelige punt, ik denk dat het door het metalen klipje komt ik heb hier al een kleine buiging in gemaakt maar het geeft geen soelaas.
Wellicht moet de schoen zich nog vormen aan de voet.
Aan Ertvelde zag ik een renner rijden, die ik op het gemak naderde, hij had een koerspak aan van Garmin Slip-Stream, ook zijn fiets was een FELT, ik dacht nog dit is een echte wannabe net als ik, buiten dat ik met mijn clubkleuren rij.
Toen ik naast hem ging rijden raakte we aan de praat, ik hoorde wel gelijk dat hij met een Engels accent praten.
‘Mooi weer hè om in de korte broek te rijden?’ liet ik hem weten. ‘inderdaad het is fantastic’.
Waar kom je vandaan? Vroeg ik hem. ‘van Gent maar ik woon er nog maar een paar years, you know’.
Ik stelde me even voor. ‘Ik ben Erik Cardon en kom uit Sas van Gent’.
‘O yes, ik ben wel eens langs gereden toen ik naar Hans Dekkers ging om te trainen’.
‘Ik ben Tyler Farrar’ http://www.slipstreamsports.com/garmin-slipstream-pro-team/tyler-farrar
Okay dacht ik bij mezelf ik rij hier naast de man die in Tirreno in de 3e etappe Cevendish, Boonen en nog wat grote meneren klopte in de sprint..
Maar ook de man die onfortuinlijk ten val kwam in, Milaan Sanremo , ik vroeg hem ‘hoe is het met je sleutelbeen’?
‘O het gaat weer good, maar jammer dat ik niet Parijs Roubaix mag rayden ik ben nog niet helemaal okay maar ik ga wel naar de Ronde van Italy.
‘Ga je kijken naar Parijs Roubaix?’ vroeg hij me . ‘Ja voor de t.v.’ zij ik hem . Tevens wou hij weten wie ik als kanshebbers inschatte, natuurlijk bracht ik Maaskant naar voren voor een podium plaats . ‘ik denk ook dat hij een goede change maakt maar je moet ook luck hebben’ zij hij.
We fietsten op het gemak verder en praten wat over het koersen, in mijn hoofd dacht ik rij hier toch maar naast een grote menneer, mijn dag kan niet meer kappot.
Toen we voorbij Gent waren ging ieder zijn weg , ik wenste hem good luck in Italy en ik vervolgde mijn weg richting Oudenaarde.
Toen ik om mijn horloge keek zag ik dat het inmiddels wat laat was geworden en bedacht dat ik beter om zou keren en weer terug te gaan naar ’t Sas, anders zou het te laat worden.
Zo gezegd zo gedaan, het stuk terug ging heel lekker windje in de rug, kilometer teller op en over de 40.
Om vijf uur was ik weer in de Stationstraat en stond er 64 km op de teller.
Prachtige dag met een leuke verrassing.

De Ronde van Vlaanderen

De Ronde van Vlaanderen, wat is dat? Je eigen even voelen als een Peter van Petegem, een Tom Boonen of Leif Hoste, ‘nee’ het is een gevoel dat je niet goed kan beschrijven en dat ga ik ook niet proberen.
Gisteren ochtend was het vroeg dag, het was dus om kwart over vijf uit de veren.
Na het wassen en plassen, alles in stelling gebracht voor vertrek naar Brugge, na een 40 minuutjes in de auto kwamen we dicht bij de markt waar het vertrek was, natuurlijk was de gehele markt afgezet en kon je met de auto niet meer verder.
Op een parkeerplaats heb ik me omgekleed en de benen en billen in het vet gezet, ik zag wel dat er veel renners dik aangekleed waren, dus ik twijfelde nog om met lange broek te gaan rijden maar de vooruitzichten waren, dat later op de dag het zonnetje er door zou komen, dus zag ik er van af.
Wel de mouwstukken aan, de achterzakjes van de koers trui puilde uit van het eten.
4 stukken peperkoek, 3 energierepen, 2 gelletjes en een pakje druivensuiker, in de bidonhouder zaten twee bidons met energiedrank, 3 scheppen poeder in iedere bidon.
Ik moet zeggen dat de enige angst die ik had voor deze ronde, was dat ik de hongerklop zou krijgen, of te wel de man met de hamer zou tegen komen, dit zou de eerste keer zijn dat ik meer dan 200 km zou rijden.
Natuurlijk speelt er ook in je hoofd, materiaalpech of een valpartij maar daar kan je je niet echt goed tegen wapenen, wel tegen de man met die grote moker, dus goed eten en drinken was het devies.
De voorgaande dagen heb ik ook extra op mijn eten gelet, veel kolhydraat rijk voedsel gegeten en voldoende water gedronken.
De trainingen waren in het begin van de week een keer 70 km en 110 km verder woonwerk plus op donderdag een training met Junioren en Nieuwelingen.
Dus aan de voorbereiding zou het niet liggen, die voor bereiding gaat natuurlijk veel verder terug dan afgelopen week.
Goed ik was er dus klaar voor, ik kreeg nog een dikke pakkerd van het vrouwtje met de woorden ‘veel succes en wees voorzichtig’.
Ik pakte het carbone ros, dat ik de dag er voor nog had nagekeken en gepoetst en vertrok richting de markt.
Het was een drukte van belang en het immens grote podium prijkte in volle glorie boven alles uit, daar moest ik me naar toe wurmen om mijn stempelkaart voor de eerste maal te laten piercen.
Met de gedachte boven op het podium van, morgen staan hier de vedetten liet ik alles maar even over me heen komen, camera’s, persfotograven en organisatie echt geweldig hier ligt het Belgische hart van de Ronde van Vlaanderen.
Na dat ik van het podium kwam stapte ik op en drukte om 07:15 uur op de polar, ik was vertrokken net als zo velen voor 250 km fietsen.
Eenmaal dat we uit Brugge stad waren, vormden er zich gelijk groepjes, ik was al gewaarschuwd dat er in het begin hard gereden zou worden, maar ik had me zelf voor genomen mij hier niet toe laten verleiden en de eerst helft van de tocht rustig aan te doen.
Het eerste uur reed ik in een groep dat, net iets boven de 30 km/u reed, mijn hartslag lag in D1
Het tweede uur ging het al wat harder en de snelheid zakte eigenlijk niet onder de 35 dit had natuurlijk te maken met de wind.
Er vielen wel alsmaar gaatjes in de groep en ik moest vaak weer even op de pedalen, om weer aan te sluiten.
Er reden wat Italiaanse renners voor mij, klaarblijkelijk een gezelschap, die bij snelheden van boven de 40 enorm druk waren met praten en veel plezier hadden, waardoor er een van hen al bijna op een paaltje reed, bij zijn uitwijkmanoeuvre reed hij een Belgische renner de berm in die zich nog net staande wist te houden.
Hij had er wel schik in want hij en zijn metgezellen bulderde van het lachen.
Ik dacht ik ga er maar voor rijden want dit komt niet goed.
Nadat ik mijn positie weer had ingenomen, voor de lobroeken ging de snelheid weer even flink de hoogte in en achter mij waren ze weer van hun neus aan het maken, totdat het
onvermijdelijke natuurlijk gebeurde, een gekletter en gekraak van fietsen en mensen die massaal over de kop sloegen, verschrikt keek ik even om en zag een ravage die zijn weerga niet kende heel de lobroeken groep lag op een hoop, wellicht zat er voor velen van hun de Ronde van Vlaanderen er op.
Later bij aankomst hoorde ik op de radio, dat er een Italiaan zwaar gewond was afgevoerd naar het ziekenhuis en het zou me niet verbazen als het één van hen is geweest.
Verder verliep de eerste 130 km heel goed, hierin zaten wel wat kasseistroken die ik goed verteerde, in totaal was er 27 km aan kasseien te overwinnen, ik had nergens last van en zag de volgende 120 km met veel vertrouwen te gemoed.
Bij de volgende controlepost , even een bidon gevuld bij de Isostar stand en weer verder.
Tijdens de eerste controlepost had ik even mijn polar op pauze gezet en je raad het al, vergeten hem weer aan te zetten, dus na 11,5 km viel mijn frank en vlug het knopje weer aan gedrukt, hierdoor staat de km registratie op 238,5 km echter op de mijn Polar CS 100 stond bij aankomst de teller op 251 km.
In principe moet je de polar niet stoppen, omdat als je stilstaat de registratie stopt.
Na de eerste 130 km kwamen de heuveltjes, 16 in totaal, deze heb ik allemaal redelijk goed verteerd, op de koppenberg moest ik wel even voet aan de grond zetten omdat er mensen her en der op de grond lagen en de weg versperden.
Ik moet wel zeggen dat op het laatste, de bergjes de benen doen ontploffen om een indruk te geven de laatste berg de Bosberg reed ik maar aan 13 km/u naar boven in tegenstelling tot sommige profs die daar aan 30 km/u naar boven rijden.
Verder kan ik op een leuke dag terug kijken, met het certificaat van de Ronde van Vlaanderen en een Isostar pakket onder de arm bracht mijn schoonvader (Pepe) mij weer terug naar huis, volgend jaar bij leven en welzijn ben ik zeker weer van de partij.
Op naar de volgende Cyclo “Challenge La Tournay” op 2 mei a.s.