Ademhalingstechniek

Gisteren ben ik met de auto naar het werk gegaan en vandaag na de nachtdienst om 12:00 hr. opgestaan, wat gegeten en natuurlijk mijn bakje koffie.
De benen voelden vandaag goed aan, dus besloot ik naar de sportschool te gaan.
Zoals al gezegd staat deze week in het kader van rust en wat krachttraining, geen duur trainingen dus.
Het schema zoals ik beschreven heb in het voorgaande verhaal heb ik toch ietwat aangepast.
Ik ben begonnen natuurlijk met 20 min. warm rijden, 150 watt hierbij heb ik specifiek gelet op mijn ademhaling.
Het is namelijk zo dat als ik diep inadem en mijn adem even vast houd mijn hartslag naar beneden zakt met +/- 8 slagen, ik heb dit verschijnsel eens voor gelegd aan Angelo en of hij dit kende, hij bevestigde dat hij dit zeker kende en refereerde naar Lance Amstrong dat hij dit toepast in zijn ademhaling en daardoor zijn hartritme verlaagt en beter onder controle houd, terwijl hij de zelfde inspanning kan blijven volhouden.
Dus met de lage wattage van vandaag, geprobeerd de ademhalingstechniek toe te passen.
Mijn hartslag was 122 tijdens de toegepaste techniek zakte mijn hartritme naar 116 en kon dit goed aanhouden.
Ik denk wel, dat als het vermogen groter is, als bijvoorbeeld tijdens een beklimming het moeilijk zal zijn om de techniek toe te passen, maar wellicht baat oefening kunst.
Hieronder staan de krachtreeksen zoals ik ze vandaag gedaan hebt.

Leg extension
4 series - 12 herhalingen - 65 kg
(ging zeer gemakkelijk besloten nog series te doen met meer gewicht)
4 series - 10 herhalingen - 70 kg

Leg Curl
1 series - 12 herhalingen – 40 kg
(Voelt niet goed aan, besloten terug te gaan naar 35 kg)
3 series - 12 herhalingen – 35 kg

Leg press
4 series - 12 herhalingen - 90 kg
(ging zeer goed besloten nog 2 series bij te pakken met 100 kg)
2 series - 15 herhalingen - 100 kg

Squatten (Dumbel gewichten)
4 series -12 herhalingen - 14 Kg

Leg press kuiten
4 series - 20 herhalingen – 100 kg

Verder buik en rugspieroefeningen afgewerkt, hierna 15 min. uit gefietst en na totaal 1 uur en 45 min. weer huiswaarts.

Het ging vandaag goed, zeg maar heel goed.
Vanavond laatste nachtdienst, morgen (dinsdag dus) ga ik voor een laatste controle van de hand nog eenmaal naar het ziekenhuis, daarna misschien naar Hopmans eens kijken voor de nieuwe Record groep 2009, verder rust geen training.

Maandoverzicht

Vandaag uitgeslapen en om 14:45 hr. op de Tacx voor een training.
Eerst 10 min. warm gereden om vervolgens iedere 10 min. zwaarder te schakelen.
Na 40 min. eens aangezet op 53 x 12 en flink doorgetrokken, ik merkte dat mijn hartslag stagneerde bij 178 slagen.
Ik krijg mijn hartslag niet verder omhoog, dit duidt er op dat het lichaam vermoeid is, ik ken dit verschijnsel en heb dit al vaker gehad.
Als ik nu rust inlas komt de normale maximale hartslag weer op het oude niveau, mijn ochtend pols is 43 dus dat is goed.
De laatste week heb ik 12 uur getraind, hier in zit ook het woon werkverkeer van 4 uur, maar hierin heb ik specifieke krachttraining gedaan.
In de grafiek zie je dat ik afgebouwd heb in oktober dit heb ik bewust gedaan dit voor de operatie van mijn hand.
Het zou niet goed zijn geweest om ineens van intensief fietsen, abrupt te stoppen.
In de grafiek zie je ook een week van 16 uur hiervan moet 5 uur afgetrokken worden daar ik toen een slaap cardio heb gedaan.
Voor de volgende week staat alleen wat krachttraining op het programma en verder rust.

Overschakelen naar Maximale kracht

2de kerstdag zat ik om 09:45 hr. op de cardiofiets.
De ochtend stond in het kader van krachttraining, ik ben begonnen met 30 min. Warm te rijden.
Vervolgens naar het kracht honk, om daar mijn series af te werken.
Inmiddels was Angelo ook binnen gekomen, na het warmrijden dook hij ook in de gewichten.
Ik volg het schema vanuit het boek van Paul van den Bosch, volgens het schema zou ik nu de kniestrekkers maximaal kunnen gaan belasten, dit wil zeggen 70 a 75% van 1 RM (Repetition Maximum).
Echter vind ik zelf dat de sprong nogal drastisch is, voor bijvoorbeeld Leg extension zit ik nu op 5 series - 12 herhalingen - 55 kg de sprong zou nu zijn 3 series -6 herhalingen 75 kg.
Met name de 6 herhalingen vind ik karig, mijn ervaring is dat je niet echt een pompend gevoel in je spieren krijgt bij wijnig herhalingen.
Ik ga dus het gewicht wel op schroeven voor de diverse oeffeningen, maar ga reduceren op de series, dus van 5 naar 4 maar wel proberen ik de 12 herhalingen vast te houden.
Het e.e.a. zal er dan als volgt uit komen te zien voor de kniestrekkers.

Leg extension

4 series - 12 herhalingen - 65 kg

Leg Curl

4 series - 12 herhalingen - 40kg

Leg press

4 series - 12 herhalingen - 80 kg

Leg press kuiten

4 series - 12 herhalingen – 100 kg

Squatten (Dumbel gewichten 14 Kg)

4 series -12 herhalingen

Voor het boven lichaam bouw ik de herhalingen uit het gewicht blijf het zelfde dus van 12 naar 15 herhalingen en 1 serie meer van 3 naar 4.
Na de training die overigens goed ging, nog 30 min. op de cardiofiets 200 watt, toen richting huis en lekker onder het gemalen water gestaan.
Vervolgens zat ik om 13: 30 hr. weer op de fiets richting het werk .
Ik heb heel rustig gereden, om 22:45 hr. weer huiswaarts inmiddels vriest het goed -3 en de wind komt uit het oosten, maar geen last van de kou.

Geestdodende drie uur training

Afgelopen dagen ben ik druk aan het trainen geweest in de sport school.
Zo had ik krachttraining en duur training op het programma staan.

Maandag had ik me voorgenomen, drie uur duurtraining te doen.
Na mijn ochtendpols in bed gemeten te hebben, die overigens 47 was, om 08:00 hr. op gestaan.
Eerst een blik uit het raam geworpen om te zien wat het weer was, het zag er nogal dreigend uit, dus ik besloot de duur training in de sportschool te doen inplaats van op de weg.
Nadat ik mijn spulletjes gepakt had ben ik richting de sportschool gegaan en om 09:00 hr. zat ik op de cardio fiets.
Muziekje op en gaan met die banaan, 150 watt hartslag gemiddeld 143.
Ik had wat peperkoek en een liter koolhydraat houdend drinken meegenomen.
Na het eerste uur een stuk peperkoek in mijn kanaal gepropt en ik probeerde om de 10 a 15 min. wat te drinken.
Met eten en drinken heb ik tijdens het fietsen altijd problemen, ik moet dit echt gaan leren met het oog op de aankomende Cyclos, 21 maart staat voor mij de eerste op het programma, de omloop het Vlok 150 km.
Ik heb de drie uur vol gemaakt net geen 100 km op de teller, maar ik moet zeggen dat het zeer geestdodend is om zolang op de cardio fiets te zitten.
De benen voelden prima aan, wel veel vocht verloren.
Gisteren stond de krachttraining op het schema, om 09:30 hr. was ik in de sportschool en heb 15 min. warm gereden vervolgens naar het krachthonk.

Leg extension
5 series - 12 herhalingen - 55 kg (enorme pomp in de bovenbenen)

Leg Curl
5 series - 12 herhalingen - 35 kg

Leg press
5 series - 12 herhalingen - 70 kg

Leg press kuiten
5 series - 12 herhalingen - 90 kg (help mijn kieten staan in brand)

Squatten (Dumbel gewichten 12 Kg)
5 series -12 herhalingen

Buikspieren (boven onder)
2 series - 30 herhalingen

Onder rugspieren (bankje)
3 serie - 12 herhalingen

Leg extension
4 series - 12 herhalingen - 40 kg

Hierna 20 min. uitgefietst, ik heb mij ook even laten wegen op de sportschool en ik schrok toch even 75 kg, blijkt dus dat onze eigen weegschaal thuis niet geheel correct aangeeft, geeft 3 kg minder aan.
Vandaag woensdag, lekker op de fiets naar het werk, heerlijk om buiten te fietsen.

Wens ik alle lezers van mijn Blog een fijne kerst en een gezond en sportief 2009 toe.

Deathwish

Even bijschrijven, de afgelopen dagen heb ik na twee weken training relatieve rust genomen.
Relatief, daar bedoel ik mee dat ik alleen naar het werk ben gereden.
Ik moet hier bij wel zeggen dat mijn trainingsweken niet van maandag tot maandag lopen daar ik in de ploegen werk.
Dus mijn rust week liep van donderdag 4 tot woensdag 10 dec. hierin heb ik een rustige duurtraining gedaan van 70 km op 7 dec., die ik reeds vermeld heb in het verslagje van 8 dec.
Verder op de fiets naar het werk, toch altijd 34 km/dag.
Het zijn echt de donkere dagen voor kerst en vervelend is dat er regelmatig fietsers zijn die het verdommen hun licht aan te doen.
Zo reed ik afgelopen dinsdag rond 22:00 hr. langs het kanaal voorbij de brug van sluiskil op het rechtse fietspad, door het tegenlicht van de auto’s kon ik niet zien of mij een tegenligger tegemoet kwam, maar wat dus wel het geval was.
Ik werd opgeschrikt door een donkere gestalte dat vlak voor me opdoemde ik knalde met mijn schouder tegen de fietser op, ik schrok me het apelazarus.
Een salvo van vloeken braakte ik uit richting de mede weggebruiker die vrolijk verder fietste alsof er niet aan de hand was.
Ik stopte en keerde even terug om verhaal te halen, de jongeman sprak ik aan en hij stopte.
Vervolgens vroeg ik hem of hij een ‘Deathwish had’, ‘hè’ was het enige wat hij kon zeggen, hij begreep mij duidelijk niet, ‘of je graag wil verongelukken’ vroeg ik hem met wat verheven stem.
‘Nou nee’ liet hij me laconiek weten, ik vroeg hem ‘waarom heb je dan je licht niet aan op je fiets?’
‘Ben ik vergeten, sorry’ ik vroeg hem ‘doe dan nu je licht aan alstublieft’ ‘okay’ zei hij.
Zijn voor en achterlicht deden het gewoon en we vervolgden onze weg, ik keek nog even om en tot mijn grote verbazing stopte de fietser en deed zijn licht gewoon weer uit, toch een persoon met een Deathwish, ik heb niet meer de moeite genomen om nogmaals terug te keren, daar ik dan waarschijnlijk niet zo vriendelijk zou zijn geweest tegen deze meneer.
Nu de frustratie van mij afgeschreven is, terug naar de training.
Ik heb nu tweemaal in de sportschool getraind, één maal krachttraining en vervolgens een duurtraining van 1.45 hr. op souplesse 105 omw/min. Hartslag 145 gem. met hier op het laatst een blokje specifieke krachttraining in het zadel 4x 1 min. weerstand 350 W 60 omw/min en een recuperatie van 2 min.
Ik probeer de specifieke krachttraining op de cardiofiets de komende 8 weken uit te breiden naar meer herhalingen en vervolgens de tijd van 1 min. op te drijven naar 3 min. Met 8 herhalingen en een recuperatie van 3 min.
De bovenstaande trainingswijsheid heb ik dus niet van mijzelf maar uit het boek van Paul van den Bosch.
Angelo Roeland schreef hierover in zijn blog, ik heb het gelijk bestel bij BOL.com en ik moet zeggen dat het zeer makkelijk leest en in begrijpelijke taal.
Zo het is tijd om af te sluiten en richting sportschool te gaan we gaan het lichaam weer een beetje treiteren.

2de buitentraining 70 km 2.39 hr.

Gisteren zaterdag, ben ik lekker vroeg opgestaan om een rustige duurtraining te doen.
Het weer was prachtig, alleen de temperatuur viel een beetje tegen 3 graden is niet echt veel, er was nauwelijks wind.
Ik had me het rondje van afgelopen woensdag voor genomen met die uitzondering dat ik niet meer via Ijzendijke naar Philippine zou rijden, de rede was dat het fietspad onder de modder ligt.
Dit moet veroorzaakt zijn door een atlas die door de berm heeft gereden, zelfs de reflector paaltjes lagen om de zoveel meter op het fietspad.
Een vakantiehuisje onder aan de dijk, daarvan was de voorgevel ook bedekt met klodders modder, Leuke thuiskomst voor de vakantie gasten.
Dus bij Ijzendijke aangekomen rechtdoor richting Biervliet, daar kreeg ik weer een lekke band.
De band liep heel langzaam leeg (een afloper) “mizaïre mizaïre mizaïre” tot aan camping de Braakman door kunnen rijden, maar over het bruggetje moest ik toch echt de band wisselen.
Met dit weer is de kans op lekrijden toch altijd groter, daar kleine steentjes op je band blijven plakken en zich zo weer verder in de band prikken.
Inmiddels heb ik een paar nieuwe bandjes en binnenbandjes besteld.
Ben ook aan het kijken voor een nieuw kader, ik heb gereden op een Pinarello DOGMA FP en rij nu op een SCOTT CR1 en moet zeggen dat de SCOTT mij prima bevalt.
Mijn oog is ook gevallen op een Colnago CX-1 maar ik zal nog wel zien wat het wordt.
Eergisteren heb ik mij ook ingeschreven voor de “Ronde van Vlaanderen” ik ga de 260 km rijden.
De Ronde wordt verreden op 4 april, ik hoop wel dat het weer wat beter is dan de laatste editie.
De ronde ga ik rijden om toch eens te ervaren wat het is om een 8 a 9 uur in het zadel te zitten, dit met het oog natuurlijk voor het ultieme doel de Marmotte.

Slaap Cardio

Op 20 november j.l was mijn eerste training in de sport school.
Het viel mij toen op dat ik mijn hartslag tijdens een zware inspanning naar 188 kon brengen, in eerste instantie dacht ik toen dat de Polar kuren had, maar naar een volgend inspanning ging hij naar 187.
Ook de hartslag meter op de cardio fiets gaf dezelfde waarde aan.
Toch twijfelde ik aan de juistheid van de meeting, echter de volgende dag op de 21ste kon ik wederom de hartslag naar 188 brengen, ik vraag me af moet ik nu mijn hartslagzones bijstellen naar boven?
Wellicht heeft iemand hier antwoord op, ik zal het ook zelf verder onderzoeken, kan het te maken hebben met de rust periode van 4 weken? Ik weet het niet.
Mandag, dinsdag 1 en 2 december sportschool training waar ik maandag 2.30 hr. getraind heb en dinsdag 1.45 hr. beide dagen (cardio fiets en kracht).
Woensdag was het mooi weer en heb ik een rondje Breskens gedaan, 68 km aan 28 km/hr. gemiddeld, dus rustig aan.
Op de terugweg in Philippine reed ik lek, dus even een bandje wisselen.
Ik rij op Schwalbe Ultremo bandjes en ik moet zeggen dat het tot nu toe de beste bandjes zijn die ik ooit gehad heb, ik heb er nu +/- 5000 km mee gereden.
Verder ben ik deze week naar het werk gereden met de Mountainbike.

4 december heb ik een slaap cardio gedaan, dit doe ik om mijn hartslag te monitoren tijdens de slaap, een gelijke meeting heb ik ook op 2 juni gedaan.
In de grafiekjes zie je dat het gemiddelde van de hartslag verschild, de cardio van 4 december is 60 gemiddeld en in juni was dit 54.
Dit kan duiden op en niet volledige herstelling van de afgelopen 2 weken training.
Ik las nu eerst een paar dagen herstel training in, om vervolgens weer aan de brede basis te gaan werken.

Op de mountainbike naar het werk

Hier zie je een fototje van onze zoon Lorenzo, de foto is genomen na de aankomst van de 3de etappe van de "Internationale Junioren driedaagse" in Axel 2007
Hij had enorm afgezien, in de eerste etappe reed hij namelijk bij de doorkomst in Philippine teggen een auto waarbij hij zijn schouder kneusde.
gedurende de driedaagse heeft hij veel last gehad van zijn schouder, echter reed hij de driedaagse uit.
Dit zomaar als kleine anekdote, Lorry is vorigjaar gestopt met wielrennen en heeft zich nu toegelegd op het snowboarden.
Hij doet de vierjarige middelbare opleiding sport en beweging op het ROC in teneuzen en heeft het reuze naar zijn zin
Op dit moment is hij geblesserd, hij is in de skihal Snowbase in Terneuzen gevallen en heeft daarbij een enorme hematoom opgelopen in zijn rechter bil, dit was zo pijnlijk dat we inmiddels al tweemaal in het ziekenhuis zijn geweest.
A.s. maandag gaan we naar Dr. Cardon in het ziekenhuis om verder te kijken wat we er aan kunnen doen, hij heeft echt een enorme schaatsreet maar dan wel aan één kant.
Wellicht komt het allemaal weer goed.

Nu maar weer verder over mijn persoontje

Na de nachtdienst, geslapen tot 13:45 hr.
De benen voelden goed aan, toch besloten alleen van avond met de mountainbike naar het werk te rijden.
Echter de bike moest eerst nog even nagekeken worden, een paar look pedalen gemonteerd en een zadeltje geplaatst, ik had nog een Selle Italia slr liggen.
Inmiddels heb ik een Chalet geboekt op camping LA RENCONTRE DU SOLEIL.
Tevens mijn zwager en mijzelf ingeschreven voor de La Marmotte.
Het is onze bedoeling een meerwaarde aan de tocht te geven, door te gaan rijden voor een goed doel, dat nog nader te bepalen valt.
Onze gedachte gaat wel uit naar een grensoverschrijdende organisatie, daar mijn zwager Belg is en ik Nederlander.
Straks weer huiswaarts het belooft koud te worden 2 graden.
Moet zeggen dat het leunen met mijn hand op het stuur van de mountainbike redelijk gaat, maar ja de weg naar het werk is ook mooi vlak.
De aankomende dagen ben ik vrij dus gaan we kijken om een rustige lange duur training te plannen op de koersfiets.

Training 5 28 november ’08

Ik had vandaag om 13:00 hr. een afspraak met Marcel Wisse, mijn Fysiotherapeut, hij zou mij voor de tweede maal behandelen aan mijn hand.
Echter afgelopen woensdag bij de eerste behandeling is hij wat te bruusk geweest, mijn eigen fout overigens want hij heeft wel vierkeer gevraagd of het pijn deed en ik maar zeggen dat het mee viel, terwijl het verdomd veel zeer deed.
Vandaag gewoon het moment aangegeven waanneer het pijn deed, de behandeling verliep verder rustig.
A.s. maandag wordt ik weer behandeld.
Na de behandeling zat ik om 13:45 hr. op de Cardio fiets in de sportschool.
Eerst 10 min. Warm gereden op 150 W, vervolgens 15 min 300 W.
Gevolgd door een blokje van 15 min interval 350 W 2X
De volgende 15 min 250 W met 5 min. Uitfietsen.
Na het uurtje op de fiets, naar het kracht honk, mijn benen stonden wel op ontploffen dus rustig mijn reeksen voor de benen afgewerkt.
Na het uurtje de Arnold Alois Schwarzenegger uit gehangen te hebben, voelden de benen zeer goed aan en besloot ik nog een sessie op de fiets te doen.
Nog 25 min gefietst en even gepiekt naar de 410 W vervolgens toch wel erg leeg net als mijn bidon.
Mijn eigen gereed gemaakt om naar huis te gaan, nog even een proteïne shake in mijn kraag geslagen en dan recht huiswaarts.
Thuis een bidonnetje met koolhydraten naar binnen gewerkt en lekker onder de douche.
Moeders had spaghetti gemaakt, netjes twee bordjes naar binnen gewerkt.
Ik heb vandaag en morgen nachtdienst, dus morgen maar even kijken wat we gaan doen.
Ik denk dat ik een souplesse training inlas, net als Angelo kunnen de beentjes een beetje herstellen van het gebeest van de 5de sportschool training.

Terug van weggeweest

Na een maand niet te trainen heb ik op 20 november de draad weer opgepakt.
Zoals gezegd ben ik naar de sportschool gegaan en gelijk maar stevig doorgepakt.
Moet wel zeggen dat de conditie niet optimaal meer is, maar ja wat wil je na een viertal weken rust.
Mijn lichaamsgewicht is met 5 kilo toegenomen, ik weeg nu 75 kg laten we maar zeggen 'een beetje vet in de winter kan geen kwaad,' maar het moet er wel weer af.
Hier onder zie je wat ik tot nu toe gedaan heb in de sportschool:












20 november 2008 Training sportschool
Cardio fietsen
10 min 100 W
10 min 150 W
10 min 200 W
10 min 250 W
20 min interval 4x 400 W

30 min krachttraining
bovenbenen
3 sets 20 kg 20 herhalingen
3 sets 30 kg 15 herhalingen
3 sets 40 kg 10 herhalingen
Hamstring
3 sets 15 kg 20 herhalingen
3 sets 20 kg 15 herhalingen
3 sets 25 kg 10 herhalingen
Legpress
3 sets 50 kg 20 herhalingen
3 sets 60 kg 15 herhalingen
3 sets 75kg 10 herhalingen
Kuiten
3 sets 75kg 10 herhalingen

Cardio fietsen
10 min 100 W
10 min 150 W
10 min 200 W
10 min 250 W
10 min uitfietsen

21 november 2008 Training sportschool
Cardio fietsen
20 min 100 W
15 min 150 W
5 min Korte interval 410W Hartslag 188 Max.
20 min 150 W
20 min 200 W
20 min 150 W
10 min 100 W

24 november 2008 Training sportschool
Cardio fietsen
10 min 100 W
10 min 150 W
20 min 250 W
20 min interval
1x 400 W
1x 350 W
1x 300 W

60 min krachttraining
bovenbenen
3 sets 20 kg 20 herhalingen
3 sets 30 kg 15 herhalingen
3 sets 40 kg 10 herhalingen
3 sets 45 kg 10 herhalingen

Hamstring
3 sets 15 kg 20 herhalingen
3 sets 20 kg 15 herhalingen
3 sets 25 kg 10 herhalingen
3 sets 30 kg 10 herhalingen

Legpress
3 sets 50 kg 20 herhalingen
3 sets 60 kg 15 herhalingen
3 sets 70kg 10 herhalingen
3 sets 75kg 10 herhalingen

Kuiten
4 sets 75kg 10 herhalingen

25 november 2008 Training sportschool

Cardio fietsen
20 min 100 W
20 min 150 W
20 min 200 W
10 min 250 W
10 min 200 W
10 min 100 W

15 min krachttraining

bovenbenen
3 sets 20 kg 20 herhalingen
3 sets 30 kg 15 herhalingen

Hamstring
3 sets 15 kg 20 herhalingen
3 sets 20 kg 15 herhalingen

Kleine update gat in de hand

Het is inmiddels vier weken geleden dat ik geopereerd ben en ik moet zeggen dat het alles behalve meegevallen is.
In eerste instantie leek het allemaal wel mee te vallen.
Maar de wond in mijn hand ging ontstekken en de handpalm begon op te zwellen, op vrijdag de 31ste oktober zijn we naar de HAP gereden daar er een enorme hoeveelheid vuil en bloed uit de wond kwam.
De dienstdoende chirurg Dr. Mul, heeft alles even goed bestudeerd en was niet van plan de hechtingen te verwijderen, Ik diende te wachten tot de 4de oktober, daar ik een afspraak had met Dr. De Mey.
Op 4 oktober zijn we naar het ziekenhuis gegaan en Dr. De Mey was verbaast dat de wond nog niet dicht was en van de 15 hechtingen mochten er maar een viertal verwijderd worden.
Hij heeft in overleg met Dr. Ongena de chirurg die mij geopereerd heeft, toen besloten de hechtingen nog een week te laten zitten.
Op 11 november had ik een afspraak met Dr. Ongena, zij besloot ondanks dat de wond nog niet dicht was, de hechtingen te verwijderen.
Na wat ontsmettingswerk zij ze me ‘ik ga wat weefsel weg knippen’ ik zij maar niets en dacht we zien wel.
‘Moet ik het verdoven?’ vroeg ze me ‘gaat het pijn doen dan?’ ‘dat weet ik niet, maar het zal wel een beetje pieken.’
Ik besloot geen verdoving te nemen “verdovingen dat is iets voor Janneten”.
Achteraf dacht ik ‘had ik het toch maar laten verdoven, dan maar een Jannet.’
Met mijn hand weer in het verband en een nieuwe afspraak voor 17 november weer naar huis.
Maandag j.l. weer bij Dr. Ongena geweest en ze zij me dat het niet voorspoedig ging met herstel, tevens stelde ze vast dat er keloïd (littekenweefsel) aan het groeien is en dat de mobiliteit van de hand ook niet goed was.
Ik moet nu de aankomende zes weken tweemaal per week naar de Fysiotherapeut, op 30 december a.s. moet ik weer naar Dr. Ongena, dan zal er gekeken worden of er plastische chirurgie noodzakelijk is, ik hoop van niet.
Inmiddels staan de beentjes al vier weken stil , in deze tijd van het jaar geeft dat ook eens niet, het lichaam een beetje laten rusten kan geen kwaad.
Maar ik zou graag weer de trainingen willen oppakken, nog even geduld maar, ga binnen kort wel naar de sportschool, voor de krachttraining.

Operatie aan de rechterhand

Namens Erik doe ik berichten over het herstel van de operatie aan zijn hand.
Maandag 20 oktober is hij geopereerd en de operatie heeft langer geduurd dan verwacht, de vergroeiingen zat tot aan de middenhandsbeentjes.

Volgens de chirurg heeft de diepte van de vergroeing te maken met het langdurig steunen op de remshifters, en adviseert hem racehandschoentjes te dragen tijdens het fietsen.

Ik zelf adviseer hem te stoppen met fietsen (Erik kijkt nu heel boos naar mij).

Erik heeft de ziekte van Dupuytren dit is iets erfelijks bij de Familie Cardon.

Aan de mannelijke tak komt dit bij hun familie veel voor, geen zorgen hij kan hier 200 jaar oud mee worden en nog zeker 100 jaar fietsen, pffffffffffffffffff.

Het wordt ook wel de Viking ziekte genoemd, omdat de geografische verspreiding van de ziekte over Europa en Groot-Brittannië overeenkomt met de Viking trektochten. op dit moment wordt een groot genetisch onderzoek uitgevoerd naar de ziekte van Dupuytren in het Universitair Medisch Centrum te Groningen.

Na de operatie had hij veel pijn, er zitten in totaal een dertigtal hechtingen in de handpalm waarvan er een vijftiental onderhuids.
4 november moet hij terug naar het ziekenhuis, voor controle en het verwijderen van de hechtingen, hierna volgt fyshiotherapie voor de vingers weer mobiel te maken.
De drain in zijn hand is inmiddels verwijderd, nu hopen op snel herstel.

Ik hoop dat hij het volgende bericht weer zelf kan typen.

Groet, Mariette Cardon

Koppeltijdrit 34 km tijd 55:43 min

http://foto.zita.be/9865224238 foto's

http://foto.zita.be/9867224811 foto's

Gisteren was het dan zover, het afsluiten van het wielerseizoen op de weg.
Traditie getrouw doen we dat met een koppeltijdrit op het schelpenhoekje in Terneuzen.
Het is een rit over 34 km en leid je langs de zeedijk naar Perkpolder waar het keerpunt is op 17 km.
Na de nacht dienst, kwam ik om 07:00 hr. thuis en ben ik nog even in mijn bed gaan liggen, maar van slapen kwam niets.
Dus om 09:15 hr. stond ik al weer beneden en had dus tijd genoeg om mijn spullen klaar te maken, de fiets lag al van eergisteren in de auto.
Na wat gegeten en gedronken te hebben, was er nog tijd genoeg om de krant te lezen.
Op de voor pagina het verschrikkelijke ongeval met twee bromfietsers, daarbij zijn twee jongens van zeventien jaar vrijdag 10 oktober om het leven gekomen.
Het ongeval is op een fietspad gebeurd waar ik regelmatig langs kom met een training, wellicht komt er een monumentje ter nagedachtenis.
Als je door Zeeuws-Vlaanderen rijd zie je meer van deze monumenten en bij het zien ervan sta je daar toch in gedachten even bij stil.
Het zijn vaak jonge mensen, ik ben ook altijd weer blij dat onze kinderen weer veilig thuis komen, het moet verschrikkelijk zijn om je kind zo te verliezen.
In het sport gedeelte van de krant viel mijn oog op het stukje dat melde dat Lance Armstrong uitgenodigd is in de ronde van Italië.
Het is zijn eerste ronde van Italië en ziet het als een mooie voorbereiding voor de Tour “Nou ik ben benieuwd.”
Ben ik niets vergeten? Nog even alles nagekeken in de sporttas ‘nee’ ik was er klaar voor.
Na dat ik alles in de auto had geladen, ben ik vertrokken naar Terneuzen.
De inschrijving was al geregeld door Jan de Jonge en dus kon ik gelijk naar de start rijden.
Bij Othene wemelde het al van de renners, het was een drukte van belang, na even zoeken vond ik een plaats om te parkeren.
Patrick van Passel was al zijn eigen aan het warm rijden en kwam even goede dag zeggen, ‘hoe is het met de beentjes’ vroeg ik hem ‘ik heb maar tweekeer getraind deze week’ liet hij me weten, ‘nou dat beloofd wat’ zij ik hem al lachend.
Patrick van Passel is oud beroeps renner, uit de lichting van Hannegraaf en van Poppel.
Hij was net als ik gekoppeld aan een renner met een verstandelijke beperking “ID renner”.
Patrick met Luciën van Hooteghem en ik met Davy Mertens, maar als je nu denkt dat die gasten niet kunnen fietsen dan heb je het dus wel even mis hoor!
Ik ging even opzoek naar Jan de Jonge voor mijn rugnummer, hij had deze al opgehaald bij de inschrijving.
Samen met Davy hadden wij het nummer 25 na het opspelden van het rugnummer, heb ik mijn fiets in elkaar gezet, inmiddels was Davy en zijn vader ook gearriveerd en kreeg hij ook zijn nummer uitgereikt.
Davy had zijn tijdritpak aan, dus het beloofde wat te worden, zijn fiets uitgedost met een heus tijdritstuur loog er evenmin ook niet om.
De koppels vertrokken om de minuut en onze starttijd was om 10: 57 hr.
Aan de start stonden de koppels, in volgorde opgesteld en iedere minuut gingen we een plaatsje

naar voren, Davy zijn gezicht stond gespannen en vol concentratie.
Eindelijk stonden we dan voor de streep, er werd afgeteld 5,4,3,2,1 start en weg waren we.
Davy trok de snelheid gelijk op tot dik boven de 40 km/hr. de wind kwam uit ZW dit betekende dat we het eerste gedeelte redelijk de wind in het voordeel hadden.
Na 1 km zakte het tempo in, Davy was wat te bruusk begonnen, ik nam de kop over en ging aan +/-40 km/hr. rijden mijn hartslag lag net onder in D3 dus had ik nog wat over.
Ik probeerde zo strak mogelijk te rijden, echter Davy reed al wat in het rood dus, temporiseren.
Tijden het eerste gedeelte van 17 km. Haalden we al wat koppels in maar niet echt bijzonder veel, iedereen zat wellicht met goede benen.
Bij het keerpunt in Perkpolder , kwamen we nog even in de wat los grind dus zakte de snelheid flink in, dit was ook het punt waar we Luciën en Patrick paseerden.
Luciën zijn gezicht stond op onweer, ‘het gaat niet, ik zie verschrikkelijk af’ riep hij me toe.
‘Doorgaan alles geven ’ riep ik.
Nu het tweede gedeelte, als of de duivel er mee speelde begon het wat harder te waaien en dit was natuurlijk niet in ons voordeel.
Davy kreeg het op sommige stukken echt zwaar en moest soms even lossen, zijn concentratie was veel minder en ik diende hem te corrigeren, waar te rijden, hij reed iedere keer aan de verkeerde kan van mijn achter wiel, dus met zijn neus in de wind.
Op ons gemiddelde hebben we in het tweede gedeelte in moeten leveren, maar we werden maar eenmaal in gehaald door een ID koppel, dit was door Tonny Hoogstrate als ID renner met zijn koppelgenoot Joop Verstraten uit Axel
Een tweede plaats moest er zeker inzitten, t.a.v. vorig jaar was dit dan al weer een plaatsje dichter bij het goud, vorig jaar eindigde Davy en ik op een 3de plaats.
Nog even op de tanden bijten en de finish kwam in zicht, het tempo liet ik nog even zakken zodat Davy zich nog even kon opladen voor de eindsprint.
Hij trok het tempo nog eens flink op en we denderden onder luid applaus van de toeschouwers over de meet.

De officiële tijdwaarneming gaf 55 minuten en 43 seconden aan, dit betekende dat de gemiddelde snelheid 37.15 Km/hr. was, de polar gaf een gemiddelde van 36.3 Km/hr. aan, dit had te maken met het niet tijdig afdrukken van de polar toen we over de meet kwamen.
Na elkaar even te feliciteren zag ik een andere ID renner aankomen, het was Karel Laga, hij is Belgisch kampioen bij de ID renners, mij eerste koppeltijdrit heb ik met hem gereden en dateerd uit 2006.
Karel zag er niet best uit hij was zwaar ten val gekomen, doordat hij het achterwiel van zijn koppelgenoot had getoucheerd, toch knap dat hij de wedstrijd uit heeft gereden, zijn tijd was 61.37 min. Rekening houdend dat hij een paar minuten verspeeld heeft, had hij zeker een kans gemaakt op een podium plek, de eerste verzorging heb ik voor mijn rekening genomen, hierna nam de E.H.B.O. het over.
Na mezelf wat op gefrist te hebben zijn we naar sportschool Delta gegaan waar de prijsuitreiking was.
Hier kwam ik Gert-Jan de Bont tegen Gert-Jan is ook een ID renner, hij feliciteerde ons.
Gert-Jan mag ook graag een praatje maken, hij liet mij weten dat hij een hondje heeft, maar dat hij er al veel mee afgezien had, ik vroeg hem natuurlijk wat er allemaal gebeurt was.
Nou zij hij ’op een gegeven moment was de hond buiten bewustzijn geraakt, ik ben er direct mee naar de dierenarts gegaan om er naar te laten kijken, hij ademde nog wel en zijn hartje klopte vredig.’
‘Wat was er dan’ vroeg ik. ‘Nou de dokter wist het ook niet 1,2,3, het leek wel of hij in een coma lag.’
Hij ging verder met zijn verhaal ‘de dokter heeft hem een paar spuitjes gegeven en wonderbaarlijk kwam de jonge Mechelse herder weer bij zijn positieve.’
‘Maar nu komt het’ zij Gert-Jan met grote ogen, ‘de volgende dag werd ik onwel omdat ik mijn medicijnen niet had genomen, dit kwam door dat ik ze niet had kunne vinden.’
‘Wat een ellende’ liet ik hem weten, maar ik was wel benieuwd hoe dat gekomen was, het bleek dus dat de hond alle medicatie van Gert-Jan op had gevreten en dus in een coma was geraakt.
Maar het verhaal was nog niet klaar, twee weken was het weer van het zelfde, de hond had zich weer vergrepen aan de medicatie en zodoende zat Gert-Jan weer bij de dieren arts.
Ik vroeg aan Gert-Jan ‘het was toch geen doping?’, maar hij verzekerde me dat zijn doping veilig in een kastje opgeborgen is.
Na de prijsuitreiking waar Davy en ik inderdaad op het tweede schavot mochten klimmen, en Tonny Hoogstrate op het eerste en respectievelijk Edwin Maas op de derde, zijn we naar het Eetcafé “het keldertje ” gegaan waar ons een lunch werd aangeboden.
We lieten ons het eten goed smaken, het was weer een gedenkwaardige dag.
Lucien en Patrick werden 4de met een mooie tijd 60.48 min
Davy en ik hebben ons voorgenomen volgend jaar een gooi te doen naar het goud, maar zoals de slogan zegt “het meedoen is belangrijker dan winnen!”

Dikke banden race IJzendijke (training d1)

Gisteren was het in IJzendijke koers voor de ID renners en dikkebanden race voor de kleintjes.
ID staat voor “Intellectual Disabled” , of te wel mensen met een verstandelijke beperking.
In onze vereniging hebben wij een zeventiental mensen met een verstandelijke beperking.
Zij hebben een KNWU licentie en doen aan nationale en internationale wedstrijden mee, waarbij zij wedijveren met mensen met de zelfde beperkingen.
Zoals gezegd zijn zij gisteren gestart in IJzendijke, De start was om 14.00 uur aan de Koninginnenstraat te IJzendijke voor een koers van 40 minuten + 4 ronden. Het rugnummer konden de renners afhalen bij de organisatie in café Les Amies, in de Koninginnestraat.Het criterium van IJzendijke voor de mensen van ID-Cycling staat bekend om z’n kleinste rondje (600 m) en z’n grootste ambiance. Voor iedere deelnemer (na de koers) was er een zak frites, een ijsco, een leuke herinnering en een verrassingspakket. Het was koud maar wel droog en er stond veel wind.
Voor mij stond dus een ritje IJzendijke op het programma, om aldaar te genieten van de koers.
Ik ben vertrokken om 13:15 hr.
Langs het kanaal stond de wind schuin achter en ging het even hard, maar ik had me voorgenomen in d1 te rijden.
Verder richting het sluizencomplex via de rotondes naar Boerengat naar de katoennatie.
Zo via de zeedijk naar Hoofdplaat, onder weg zag ik een dode vos in de berm liggen.
Het doet mij pijn als ik een prachtig dier als een vos zo zie liggen.
Een paarjaar geleden op vakantie stonden we met onze tent in Frankrijk aan de oever van de Semoi, waar tegen schemer iedere avond een vos aan de overkant van de rivier voorbij liep.
Ik zag dat de vos niet gemakkelijk liep ”hij mankte”.
Op een avond had ik me voor genomen naar de overkant te gaan en de vos op te wachten.
Ik had wat voer, in de vorm van wat vlees meegenomen.
Natuurlijk weet ik dat je wilde dieren niet moet voeren, maar ik was nieuwsgierig als een vos wat er met het dier aan de hand was, misschien kon ik het helpen.
Vanuit mijn positie bij een rots, zag ik de vos aankomen lopen, duidelijk was dat hij iets aan zijn voorpoot mankeerde.
Ik hield me uiterst stil en de wind kwam vanuit de rug, dus hij moet mij van ver geroken hebben.
Echter het weerhield de vos niet om mij met enige voorzichtigheid te naderen, voorzichtig pakte ik wat vlees uit het zakje en gooide een stukje in de richting van de vos.
Het dier verorberde het gelijk.
Zo gooide ik wat meer vlees, maar telkens dichter bij mij, de vos was nu op een meter van mij genaderd.
Ik hield nu een stukje vlees in mijn hand, met de hoop dat hij uit mijn hand zou eten en ik beter kon zien wat het dier mankeerde.
Heel schuw en alert kwam de vos naar me toe en inderdaad hij at uit mijn hand, mijn vrouw nam aan de overzijde van de Semoi foto’s.
Het was voor mij een pracht van een ervaring, een ontmoeting die ik nooit meer zal vergeten.
De voorpoot van de vos had volgens mij in een val van een stroper gezeten, en het dier was sterk vermagerd, er was niets wat ik voor het dier kon doen.
Realistisch gezien had het dier weinig kans te overleven, daar hij niet in zijn eigen voedsel kon voorzien.
Het is onze enige ontmoeting geweest, de rest van de vakantie hebben we hem niet meer gezien.
Maar afgezien van deze anekdote, terug naar de rit van gisteren.
Bij het gehucht Driewege zag ik in de weide wat schapen lopen en het verbaasde me dat er een viertal lammetjes bij liepen “dacht dat lammetjes in januari geboren werden?”.
Aangekomen in IJzendijke was het aankomst van de ID renners, de uitslagen heb ik niet maar volgens mij was Jonathan Duinkerke van Theo Middelkamp eerste.
Inmiddels kwam ik natuurlijk veel ouders tegen van onze jeugdrennertjes, onze vereniging telt er nu een zestiental.
Ik ben even het café binnen gegaan om goedendag te zeggen tegen Patrick van Passel en zijn vrouw die belast waren met de inschrijving.
Patrick van Passel en Conno van de Sande zijn verantwoordelijk voor de jeugdafdeling, binnen de vereniging en trainen deze rennertjes op woensdagavonden.
Inmiddels was ik weer naar buiten gegaan om te kijken naar de kinderen die meededen aan de dikke banden race, er werd felle strijd geleverd.

Zo zag ik Fabian Mobach, als eerste over de finish komen, de Pappa Jan (oud renner van Wielervereniging Zeeuwsvlaanderen) en de Mamma waren beren trots.
Het was maar 9 graden en ik stond te rillen in mijn koerspak, toch besloten nog even te kijken, maar ik kreeg het alleen maar kouder.
Tot mijn spijt heb ik besloten niet de wedstrijdjes af te kijken, maar huiswaarts te gaan.
Bij IJzendijke ben ik richting Philippine gereden via de Isabellasluis, nu via de Zandstraat naar Driekwart, om vervolgens weer naar ’t Sas te rijden.
De totale afstand was 58 km en de hartslag is over het algemeen in d1 gebleven.

Laatste seizoentraining Nieuwelingen

Gisteren was het de laatste training met de Nieuwelingen.
Na wat schilderwerk aan huis, maak ik mij klaar om te gaan trainen.
Eerst een Bidonnetje met maximize carbo-energie en een paar plakken peperkoek met honig en karamel naar binnen gewerkt.
Nieuwe bidon gevuld met dorstlesser, geen afmeldingen van de renners dus, om 17: 55 uur vertrokken richting Axel.
In Westdorpe ziet de lucht er dreigend uit en de eerste druppels beginnen uit de lucht te vallen.
Op de parallelweg naast de Tractaatweg gaat mijn GSM, ik graai in mijn achterzakje om mijn mobiel te pakken.
Ik heb hem uit voorzog in een boterhammenzakje gestopt tegen de regen, met de handjes van het stuur wil ik de GSM oproep beantwoorden, een flinke rukwind blaast me in de berm en daar lig ik op het wegdek.
Niets aan de hand, de vaart was er toch al uit, de GSM heb ik nog in de hand.
Na een korte check van de fiets, bel ik even terug naar de laatste oproep, het was mijn madame ‘er is een afmelding van een renner’ meld ze me i.v.m. het slechte weer.
Ik vertel maar niet dat ik van mijn fiets gewaaid ben, anders maakt ze zich maar weer zorgen, ik vertel het haar wel als ik straks thuis kom.
Op de verzamelplaats zie ik de twee bikkels aankomen rijden, Bart Smet uit Hulst en Jordy Geijsels uit Koewacht, meer komen er niet en om 18:30 hr. vertrekken we.
We rijden terug via de parallelweg naast de Tractaat richting de Zwartehoek, we steken de weg over en zetten koers richting Hulst.
Inmiddels komt de regen met bakken uit de lucht en is het koud, we rijden in een kleine waaier daar de wind schuin achter staat.
De snelheid licht tussen de 40 en 42 km/hr. na een aantal kilometer moet Jordy even passen en ik haal de snelheid er wat uit.
Door de regen en het vieze wegdek zien we er als beren uit, we rijden weer aan een snel tempo richting Hulst, Bart is nu bijna thuis de wind komt hard van rechts, nu nog even de snelheid opvoeren op de kant en naar de 47 km/hr. zodat het nog even zwart voor hun ogen wordt, (dit krijg je als je de trainer pijn hebt gedaan in de voorlaatste training).
Jordy en Ik nemen afscheid van Bart en we zetten koers naar Sint Jansteen en we vervolgen de weg naar Koewacht.
In Koewacht slaat Jordy links af en zwaait me nog toe, hij rijd a.s. zaterdag nog een koers in België.
Ik heb hem geadviseerd dat hij vrijdag nog even een uurtje op een klein verzetje gaat herstellen, hij belooft me dat te doen.
Het waait flink en het wordt al donker, ik hou het tempo er flink in want ik wil niet in het donker thuis komen.
Bij de brug van Westdorpe zie ik de knipperlichten net aangaan, ik pers er een lange sprint uit en vlieg over de brug maar op het eind is de slagboom al naar beneden ‘shit’ denk ik.
Ik stap van de fiets en til hem over de slagboom, nu moet ik er zelf over klauteren, nu voel ik pas dat mijn schoenen vol water staan en mijn voeten steen koud zijn.
Thuis aangekomen, zeg ik eerst even goedendag tegen mijn vrouwtje en wil haar een kus geven maar het snot en mijn zwart smoel doen haar gezicht in de kramp trekken, ‘alstublieft niet doen’ zegt ze okay maar je houd hem wel tegoed, de situatie doet onze buurvrouw Nanette, die op bezoek is lachen.
Ik ga naar buiten om de fiets af te spoelen, nu dat de modder en het zand nog niet opgedroogd is maakt dat het schoonmaken makkelijker.
Hierna ga ik lekker onder de douche, en check mezelf even of er nergens behang van de billen is, buiten een blauwe plek, valt het allemaal mee.

Lekker getraind 2 uur 68 km

Vandaag lekker uitgeslapen, toen ik opstond was het WK in Varese net begonnen, kan je nagaan hoe lang ik in mijn mandje gelegen heb.
Bij de buis heb ik mijn ontbijt genuttigd, daar ik de nacht dienst heb en ook met de fiets naar het werk rij heb ik voor vandaag een kleine training in gedachte van +/- een uurtje.
Omstreeks één uur s’middags trek ik mijn zondagse koerspak aan dat dus niet verschilt met de koers kleding van de door de weeks.
Ik besluit ondanks dat het mooi weer is toch mijn armstukjes aan te doen, mijn bidon vul ik met een Gel en leng het aan met water.
Nog even wat wind in de bandjes en ik vertrek, richting Westdorpe voor de verandering sta ik dus niet voor de brug.
Achter me komt een renner aangereden, ik besluit hem op een paar meter te volgen.
Wat me opvalt is dat de man behoorlijk wat zware Vanelle op zijn benen heeft laten groeien, ben op een gegeven moment bang dat het tussen zijn achter wiel zou draaien.
In Westdorpe besluit ik naast hem te gaan fietsen en een praatje te maken.
Ik open met 'mooi weer hè om te fietsen?' 'ja zeker' antwoord hij. Ik vraag hem 'waar ga je heen?' 'nou ik heb mijn ronde er opzitten, ik ga richting Koewacht.'
'Nou dan rij ik een stukje met je mee' 'das goed.'
We rijden Westdorpe uit en komen bij het stoplicht bij de Tractaatweg, we steken over en praten wat over het fietsen.
We komen op de splitsing Zuiddorpe Axel en hier scheiden onze wegen, ik rij richting Axel.
Ter hoogte van de rotonde bij Axels, bij garage Snoodijk sla ik rechts af en zet koers naar Hulst.
Het gaat lekker en ik heb me voorgenomen mijn hartslag tussen de 150 en 160 te houden.
De wind komt uit W met een kracht van 3, in Hulst sla ik rechts af richting Sint Jansteen, om vervolgens het gehuchtje Heikant en het plaatsje Koewacht te passeren, ik rij hier graag de slinger weg leid je langs mooie bomen en velden.
Ik kom zo langzamerhand bij de splitsing Zuiddorpe, Axel en ik denk bij mezelf ik doe nogmaals het zelfde rondje.
Bij de splitsing Zuidorpe Axel dat gemarkeerd wordt door een groot kruisbeeld, sla ik rechts af.
Tot nu to heb ik met een hartslag van 150/155 gereden, ik besluit nu de hartslag rond de 160 te houden, dit resulteert in een iets hogere snelheid, vervolgens kom ik weer in Hulst en werk zo het rondje, dat ik soms ook met de Nieuwelingen rij naar alle tevredenheid af.
Inmiddels is het wel wat harder gaan waaien.
Weer bij het kruisbeeld in Zuiddorpe aangekomen, sla ik links af en rij door het dorpje.
Eenmaal door Zuidorpe sla ik rechts af om zo weer richting Westdorpe te rijden, niet naar de Zwarte hoek Graafjansdijk, maar naar het kruispunt op de Tractaatweg richting brug van Sas van Gent, bij het stoplicht stop ik de Polar, hij geeft 68 km en 2 uur en 1 minuut aan.
In tegenstelling tot mijn vertrek, staat de brug nu wel open, ik rij maar een paar keer op en neer.
Thuis aangekomen zet ik de TV aan en het vuurwerk op het WK is net begonnen.
Ik kruip onder de douche pak wat drinken en eten en plant me voor de buis, waar ik de finale volg en zo meneer Ballan de wereldtitel op welverdiende wijze zie binnen slepen.
Vanavond maak ik me klaar voor het woon werkverkeer, hijs me in mijn koerspak zoek mijn rugtas, lampjes op de fiets aan en vertrek.
In Sas kom ik mijn collega tegen die ook dagelijks naar Hoek rijd, hij is op de mountaibike en zo rijden we samen in een rustig tempo naar het werk.
Het is op sommige plaatsen dikke mist dus oppassen, maar we komen veilig aan op het werk.
Straks rijden we weer terug naar ’t Sas.

Off day achter de rug?

Na een goede nachtrus, die ik eigenlijk niet snel heb als ik de ochtenddienst heb, maar dat had ik al geschreven in het verslag van afgelopen donderdag, volgde de zelfde routine als de dag ervoor. Om 05: 45 hr. zit ik op mijn velo, de ochtendpols was 45 en ik voel me redelijk fit.
Ik besluit om rustig naar het werk te rijden, de wind komt uit het NO en is zwak 2/3
Met een gemiddelde hartslag van 136, lijkt het stukken beter dan donderdag, de gemiddelde snelheid 29 km/hr.
De maximale hartslag was even 165 toen ik bij de rotonde voor de afslag van de Westerschelde tunnel even flink aanzet, het gaat hier over een 300 m even een beetje omhoog.
Op het werk eet ik mijn 10 boterhammetjes op, (er wordt ook nog gewerkt hoor) en om 15:00 hr. gaat het weer huiswaarts.
De wind is nog steeds zwak en blijft uit het NO komen.
In het grafiekje zie je dat de hartslag weer wat in het oranje zweeft en gemiddeld uitkomt op 155.
In de laatste kilometers richting Sas van Gent schakel ik naar een zwaarder verzet 53/15 en het tempo gaat de hoogte in nog even naar de 50 km/hr. en ik zet de polar uit.
Vervolgens rij ik op een klein verzet naar huis.

Hoezo een slechte dag?

Na een ongelooflijke slechte nachtrust van woensdag op donderdag ben ik om 05:10 hr. opgestaan, 3 a 4 uurtjes geslapen maar niet vast.
Ik zit in de ochtenddienst en het is eigenlijk een vast gegeven, dat als ik in de ochtenddienst zit ik slecht slaap.
Na dat ik een washandje over mijn gezicht heb gehaald en mijn Polar borstband om heb gedaan hijs ik mij in mijn koerspak.
Beneden gekomen meet ik mijn pols, hij geeft 48 slagen per minuut aan.
Ik wordt begroet door Max, dit is onze uit de kluiten gewassen Duitse herder.
Hij kijkt me aan met een blik van “ik moet nodig.” Al goed, ik doe eerst de beenstukken aan en mij trainingsjasje, hierover het windstoppertje want het lijkt me op deze vroege morgen eigenlijk wel fris.
Ik laat eerst onze Max uit, als we weer terug zijn zet ik het Senseo apparaat aan en drink mijn koffie, heb ik gewoon nodig.
In mijn rugtas doe ik een tiental boterhammen, een banaan en een kiwi, op het werk heb ik nog vleeswaren, kaas en voldoende zoetigheid.
Om 05: 42 hr. klik ik mijn schoenen in de pedalen, en vertrek richting Hoek alwaar ik werk op een Elektriciteit centrale.
Na twee dagen rust besluit ik door te rijden, de wind NO 3/4 snelheid tussen 33 a 35 km/hr.
Het gaat niet lekker, mijn hartslag gaat te snel naar boven en ik blijf met een te hoge hartslag rijden.
Op het werk aan gekomen geeft de polar 31,8 km/hr. aan met een gemiddelde hartslag van 142.

Tijdens het werk voel ik me niet 100% en kan niet goed eten (het smaakt me niet).
Om 15:00 hr. zit ik op de fiets en denk lekker windje mee NNO 4.
Het tempo zit er gelijk in, maar de hartslag gaat als een raket de hoogte in, ik zie 168 op de polar, verdomme wat is dit nou.
Wind mee weinig weerstand, snelheid tussen de 38 en 40 maar krijg de tikker niet naar beneden.
Eindresultaat gemiddelde snelheid 36.5 km/hr. gemiddelde hartslag 167 max. 179.
Ik heb alsmaar om mijn omslag punt gereden, terwijl de benen perfect aanvoelen en ik niet op mijn ademhaling moet letten.
Nu voor de avond staat er nog een training op het programma met de Nieuwelingen van de Wielervereniging Zeeuws-Vlaanderen, ik train namelijk deze renners.
We spreken altijd af bij de Kreek van Axel aan de overkant van het benzinestation.
Om 18:30 hr. vertrekken we daar, hetzij voor rondes te rijden rond de kreek met veel interval, of we gaan een rondje Hulst, Koewacht, Axel rijden.
Deze avond heb ik besloten om voor het laatste te kiezen.
Om 18:00 hr. vertrek ik van uit Sas van Gent richting Axel, van zelfsprekend sta ik voor de brug, en wel met een hartslag van 125 echt niet normaal.
Ik rij met een gangetje van 25 km/hr. en een hartslag van 145.
Op de verzamel plaats ben ik ruim op tijd en besluit even een rondje rond de kreek te rijden, even de snelheid omhoog en natuurlijk die verdomde hartslag weer over de zeik.
Ik snap er geen reet van, bij de verzamel plaats staan de jongens op me te wachten, en ik beloof ze dat ik ze geen pijn zal doen, want de trainer heeft een off day, grote fout natuurlijk van mijn zijde om dit kenbaar te maken.
De rennertjes gaan lekker rijden en het tempo gaat geleidelijk wat omhoog, ik rij dan nog op kop, weer die hartslag omhoog 170.
Ik besluit om rond te gaan draaien zodat ik ook wat rust krijg, maar als ik van kop ga schroeven de gastjes gelijk het tempo op en gaat het boven de 40 km/hr. de etterbakken.
Als ik op kop kom gaat het tempo weer naar 34 km/hr. ze kijken me aan met een grijns van “nou ben je de lul ouwe.” O ja denk ik bij me zelf, ik ga niet plooien.
Maar ik voel me als een gewonde Leeuw, die door de jonge mannetjes even op zijn plaats gezet wordt.
Op de weg van Heikant naar Koewacht ga ik nog eens op kop rijden en ga nu aan 42 km/hr. rijden er wordt natuurlijk niet overgenomen, door de jonge leeuwen en laten de gewonde leeuw zijn pijp leeg rijden, het tempo zakt en er volgt een snoeiharde demarratie.
De ouwe Leeuw zijn hart breekt met 180 slagen/ min. En moet passen (boeken toe).
Aangekomen in Axel nemen we afscheid en ik zeg dat het volgende week weer training is, maar dat het de laatste van het seizoen is daar het te vroeg donker wordt, er volgt nog wel een koppeltijdrit op zaterdag 11 oktober we sluiten dan het wielerjaar 2008 op de weg af d.m.v. de inmiddels traditionele koppeltijdrit te Terneuzen, waar het eerste koppel om 10.30 uur vertrekt voor een afstand van 34 km (of eventueel 20 km) langs de kronkelende Scheldedijk.
De start is (voor het navigatie systeem; Margarethaweg no. 14, 4533 AS Terneuzen) aan het Schelpenhoekje, net buiten de bebouwde kom ten oosten van Terneuzen.
De inschrijving, ophalen rugnummers en prijsuitreiking vindt plaats in Sportcentrum Delta, N.J. Hartestraat 2, 4531 HV Terneuzen
Even terug komend op de afgelopen dag, ik weet niet waarom mijn hartslag zo hoog is bij relatief lage belasting.
Hoop dat het snel weer wat beter gaat, mijn knie blessure daar heb ik in ieder geval geen last meer van, rij alsmaar met mijn zondagse koersschoenen met rode plaatjes en dat scheelt.

Trainen met een speerwerper uit Antwerpen

Gisteren zaterdag tot 13:30 hr. geslapen, bakje koffie een paar boterhammetjes en ik was weer helemaal het mannetje.
Vandaag zou mijn zwager, schoonzus en hun drie kinderen langskomen.
Mijn zwager is een Belgische atleet, die in de discipline speerwerpen menigmaal Belgisch kampioen is geweest (14 maal geloof ik). Tevens heeft hij meegedaan aan de wereldkampioenschappen in Canada.
Maar onlangs heeft hij een fietsmicrobe ingeslikt en is aan het fietsen.
Ik heb hem voorzien van de nodige kleding en een fietsje voor hem in elkaar gezet.

Maar gisteren kwam hij niet voor te socialiseren maar om een rondje met mij te fietsen.
Na de gebruikelijke begroeting en drie kussen voor mijn schoonzus, stond den Marc al in zijn koerspak, “zijn we weg” sprak hij met zijn mond nog vol koffiekoek.
“Natuurlijk” even de bidon gevuld en weg waren we.
Langs het kanaal, op het gemak wat praten en een rustig tempo wind was in tegenstelling tot de afgelopen ochtend aangewakkerd NO 4 a 5.
Aan de eerste rotonde bij Sluiskil komt er een brommertje aan, ik kan het niet laten om even aan te zetten en aan te pikken, even naar de 55 km/hr.
Achterom kijken zie ik in de verte onze Marc, met een kop als een tomaat, ik besluit af te pikken en we komen weer bij elkaar.
“Amai was da jong” op zijn Antwerps spreekt hij me toe “ge waart gelijk als nen pijl uit nen boog vertrokken, kon presies nie goe volgen”.
“Wellicht als je blijft fietsen, komt dat vanzelf “ zeg ik hem.
Voel overigens mijn knie nog wel wat trekken, we besluiten de training op een rustig tempo voort te zetten.
We komen bij Hoek en het blijkt dat de voetbal net klaar is en een stroom auto’s komt ons tegemoet, maar wat achter elkaar blijven rijden.
Ik bedenk dat ik Marc nog wel even op een verassing wil trakteren en we zetten koers naar de Isabella sluis, We slaan links af en hij ziet het gelijk “amai kasseien” roept hij.
We gaan er lekker overheen en Marc kan tot mijn verbazing zeer goed volgen.
Nu gaan we richting Assenede en vervolgens naar ’t Sas, zo we zijn weer thuis.
Op de teller staat 36 km. en het gemiddelde op 28 km/hr. “niet slecht voor een speerwerper” zeg ik hem, waarop hij grapt “ da fietsen is voor janetten jong”.
Al met al een leuke training, mooi weer en goed gezelschap, wat kan je meer wensen.

Mijn eerste zinnetjes

Gewoontegetrouw met de fiets naar het werk, Enkeltje 17 km.
Ik heb de nachtdienst en ben vertokken om 21:45 hr.
Het beetje wind wat er stond had ik wel tegen NO 3, lekker op het gemakje, want ik heb wat last van de rechter knie.
Na 35 minuten sta ik op het werk en kruip lekker onder de douche.
Als ik klaar ben met het douchen, komt mijn collega ook binnen gesukkeld, hij komt bijna dagelijks vanuit Breskens naar het werk, daar het zweet behoorlijk van zijn kop afgutst, is het wel duidelijk dat hij meer gegeven heeft dan ik.
De pijn in mijn knie komt denk ik door de nieuwe plaatjes onder mijn schoenen, ik rij met Look Keo carbon pedalen, bij deze pedalen heb je de keuze uit drie verschillende plaatjes (rood, grijs en zwart).
Normaal rij ik met rode schoenplaten waarbij de zijwaartse beweging ruimer is dan bij de grijze, bij de zwarte plaatjes staat je voet in een vaste positie op het pedaal.
Echter heb ik mij overlaten halen om de grijze te nemen, ik rij hier nu een tweetal weken mee en heb het gevoel dat er te veel spanning op de binnenkant van de knie komt.
Dus heb ik vandaag mijn zondagse koersschoenen met rode plaatjes aan gedaan, nu maar kijken of het beter wordt.
Om 06:30 hr. worden we weer afgelost, en ga ik weer huiswaarts, heb dan wat wind in de rug eens kijken hoe het gaat.